#priwreadbooks ปริศนาคาเฟ่ดอกไม้

#HummingBooks สึกะโท ฮาจิเมะ เขียน ฉัตรชัย อดิศัย แปล

ร้านกาแฟมินาโกะ ตั้งชื่อตามมาม่าซังเจ้าของร้านแสนสวยผู้ลึกลับ นามว่า มินะ กับ นาโกะ ผู้เป็นลูกสาว ตอนกลางวันเป็นร้านกาแฟ ตอนกลางคืนเป็นบาร์ หลังร้านก็มีสวนเรือนกระจกที่ปลูกไม้ดอกนานาชนิด

มินะ เจ้าของร้าน จะฟังเรื่องราวจากคุณลูกค้าและจับต้นชนปลายเหตุการณ์โดยอาศัยเบาะแสเล็กๆ น้อยๆ บางเรื่อง มินะ ก็ต้องลงไปตรวจสอบที่เกิดเหตุด้วยตัวเอง เพื่อดูว่าสันนิษฐานของตัวเองถูกต้องหรือไม่ สองแม่ลูกคอยไขปริศนายากๆ ที่เหล่าลูกค้าผู้กลัดกลุ้มนำมาปรึกษาได้อย่างปราดเปรื่อง โดยอาศัยความรู้เรื่อง ดอกไม้และพืชพรรณที่พวกเธอหลงใหลและเชี่ยวชาญ

เนื้อเรื่องในเล่มเป็นเรื่องสั้น 7 เรื่อง ที่เกิดขึ้นใน 7 เดือน ไล่ตั้งแต่เดือนมีนาคมไปจนถึงเดือนกันยายนตามพืชพรรณ 7 ชนิด เนื้อเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นคดีที่ต้องใช้การสืบสวน มีคนตายจริงเกิดขึ้น บางคดีที่ตำรวจคลี่คลายไม่ได้ ก็สามารถจัดการได้ด้วยฝีมือของแม่ลูกคู่นี้ คล้ายกับเล่นกล ใช้มนต์คาถาผ่านพืชพรรณต่างๆ ที่มาจากการบอกต่อ จากความเชื่อ จากตำนานปรัมปรา มาโยงให้มีความสัมพันธ์ในแต่ละคดี

ลูกคิดว่าแม่ไม่รักตนเพราะเเม่เป็นนางแบบชื่อดัง ก็เลยประชดชีวิตก่ออาชญากรรมเมื่อแม่รู้ก็เลยออกโรงปกป้องลูกจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ก็เพื่อลูกแล้ว แม่ก็ย่อมอยากให้ลูกทำในสิ่งที่ถูกคือ มอบตัว

อุซาโกะได้ยินมาว่า หากใช้กิ่งเฮเซลฟาดสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับคู่อริ ต่อให้ศัตรูอยู่ไกลแค่ไหนก็จะชักดิ้นชักงอด้วยความทรมาน เธอลองทำตามดู ทว่าผลลัพธ์ที่ได้กลับทำให้อีกฝ่ายถึงแก่ความตาย

หลังจากสูดดมแก๊สพิษ ทางรอดเดียวของมิตซึกิคือต้องหนีลงบันได แต่กลับมีบางสิ่งคอยเหนี่ยวรั้ง ราวกักขังเธอไว้ในห้องปิดตายที่มองไม่เห็น เธอเกือบตายเพราะความเชื่อผิดๆ ทางไสยศาสตร์ ที่ทำให้เธอกลัวจะแท้ง บางทีดอกไซคลาเมนที่หล่นอยู่ในที่เกิดเหตุ อาจช่วยไขความลับนี้ได้

เพียงเด็ดใบโอะโทงิริโซพร้อมท่องคำอธิษฐาน ชายที่ใฝ่ฝันก็มาปรากฏตัวตรงหน้าโยโกะตามปรารถนา แต่จะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อเวลาเดียวกันนั้น เขาอาจพัวพันกับเหตุคนตกตึกที่อีกมุมหนึ่งของเมือง

ฟุมิโกะเสียชีวิตโดยมีแจกันดอกกุหลาบคริสต์มาสตกอยู่ใกล้ๆ กลีบดอกไม้ที่หล่นเป็นทางไปตามรอยเท้าบนพื้นหิมะจะช่วยเผยโฉมหน้าแท้จริงของฆาตกรได้อย่างไร

มีจดหมายขู่กรรโชกเกิดขึ้นมากมาย และลูกพี่ลูกน้องของชายแต่งหญิงดันหัวใจวายกำเริบเพราะคำขู่ แต่ทำไมเรื่องกลายเป็นว่า ผู้ตายด้วยจดหมายขู่ เป็นคนขู่เสียเอง

มินะกับลูกสาว ทำตัวเหมือนมีเวทมนตร์ราวกับแม่มด เพราะนอกจากความสามารถในการไขปริศนาที่เฉียบคม มินะหญิงวัยสี่สิบยังดูอ่อนเยาว์อยู่เสมอ บางมุมก็เหมือนหญิงวัยแรกรุ่น แต่อีกมุมก็มีกลิ่นอายของหญิงผู้มากประสบการณ์และน่าเกรงขาม ยิ่งอ่านก็จะยิ่งสงสัยในความเป็นอยู่ของสองคนนี้เช่นเดียวกับตัวละครหนึ่งที่พยายามหาหลักฐานรูปภาพในอดีตที่พบคนหน้าเหมือนสองคนนี้ราวกับแกะ แม้จะผ่านมา 70 ปีกว่าแล้ว ซึ่งกว่าหนังสือจะเล่าถึงความเป็นมาของสองแม่ลูกนี้ให้คนอ่านรู้ ก็บทสุดท้ายปลายเล่ม ซึ่งอ่านจบแล้วก็ยังคงค้างคาความสงสัยให้ไปคิดเองอยู่ดี

ความจริงนี้ อะไร น่าค้นหา
มีให้ลา ทุกวัน คือความลวง
ชีวิตนั้น ไม่ต่าง จากความกลวง
เพราะถูกลวง ด้วยใจ ที่เป็นทุกข์