#priwreadbooks ปาฏิหาริย์เจ็ดวันสุดท้ายของชีวิต

#Glow อีฮียอง เขียน ตรองสิริ ทองคำใส แปล

หนึ่งอาทิตย์ เป็นระยะเวลาที่พวกเขาสองคนเหลืออยู่

ฮันซูรี เด็กสาววัยสิบแปดปี ไม่คาดคิดเลยว่าชีวิตอันแสนเพอร์เฟ็กต์ การเรียนเด่น กิจกรรมเลิศ ภาพลักษณ์ดี ของเธอจะจบลงง่ายๆ ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เช่นนี้ แต่หลังลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องฉุกเฉิน เธอก็ได้รับภารกิจจากพรานวิญญาณ (ซึ่งไม่ใช่ยมทูต) มาอธิบายว่า เธอมีเวลาเพียง 7 วันในการกลับเข้าร่าง ไม่เช่นนั้นเขาจะพาวิญญาณของเธอไปยังโลกหลังความตาย

ทว่าเรื่องที่วิญญาณฮันซูรี ต้องตกใจยิ่งกว่าคือการได้เห็นว่าร่างของฮันซูรี ยังใช้ชีวิตต่อไปได้โดยไร้วิญญาณ เธอพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อเอาวิญญาณกลับสู่ร่างตัวเอง แต่เขตแดนกั้นบางๆ ก็ทำให้เธอไม่สามารถแตะตัวร่างของเธอเองได้

ซึ่งเหตุการณ์วิญญาณหลุดออกจากร่างนี้ก็เกิดขึ้นกับ อึนรยู เด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดปีที่เผชิญปัญหาเดียวกับเธอ แต่ต่างกันตรงที่วิญญาณของอึนรยูไม่อยากกลับเข้าร่างของตัวเอง รู้สึกดีด้วยซ้ำที่ได้หลุดออกมา

ทั้งสองคนต่างเคยคิดว่าคำว่า “ใช้ชีวิตแบบไร้วิญญาณ” เป็นแค่คำพูดที่ไม่มีความหมายอะไร แต่ว่าระยะเวลาเพียงหนึ่งอาทิตย์กลับทำให้พวกเขาได้พบความหมายของการมีชีวิตอยู่

หนังสือจะค่อยๆ เล่าปมชีวิตต่างๆ ของทั้งคู่ ฮันซูรีที่ยึดติดในความสมบูรณ์แบบ จนไม่เป็นตัวของตัวเอง ความคาดหวัง ความกดดันที่ต้องผลักดันให้ตัวเองทำสิ่งที่ทุกอย่างต้องออกมาดีเสมอ ส่งผลให้ตัวตนจริงๆ ไม่มีความสุข

ส่วนอึนรยูก็ขาดความอบอุ่นที่ควรจะได้รับจากพ่อแม่ เพราะพ่อแม่ให้ความสำคัญกับ “วัน” น้องชายที่ห่างกันสองปี แต่ป่วยตั้งแต่เด็กและจากไปตอนอายุได้เพียง 14 ปี ปัญหาครอบครัว ชีวิตวัยเยาว์ที่เว้าแหว่ง ก่อร้างสร้างตัวตนอีกคนขึ้นมา คนที่เป็น Yes Man คนที่ยอมรับความผิดทุกเรื่องไว้กับตัวเอง

การที่มีวิญญาณของตัวเองเฝ้ามองร่างของตัวเองกำลังใช้ชีวิต ออกจะแปลกๆ อยู่นิดหน่อย เหมือนจิตใต้สำนึกที่หายไป ความรู้สึกห้ามใจหรือสั่งตัวเองให้ทำนู่นทำนี่ไม่มี มีเพียงร่างกายที่ใช้ชีวิตไปตามที่ต้องการ (แต่สั่งการจากไหน?) ร่างกายทำอะไรแปลกๆ ไปจากที่เคยมีวิญญาณอาศัยอยู่ในร่างนั้น

“ชีวิต” คำที่ฟังดูยิ่งใหญ่และมีค่า บางคนดิ้นรนทุกวิถีทางเพื่อให้ชีวิตทุกด้านครบสมบูรณ์แบบ เพื่อให้ตัวเองเป็นดั่งพญาอินทรี (ฮันซูรี) ที่ใครๆ ต่างก็อิจฉา แต่บางคนก็กลับไม่ได้ให้ค่าอะไรกับมันสักเท่าไหร่ ไม่สนใจตัวตนของตัวเองเสียด้วยซ้ำ (อึนรยู)

การมีชีวิตที่ละเลยความรู้สึกแท้จริงของตัวเอง ก็เหมือนการทอดทิ้งตัวเอง

เคยถามกับตัวเองไหมว่า นี่คือการใช้ชีวิตของเราที่ควรจะเป็นใช่ไหม ถ้าหากชีวิตของเราเหลือแค่ 7 วัน เราจะยังพยายามทำสิ่งเดิมแบบที่เราทำอยู่อีกหรือเปล่า

เป็นเล่มที่อ่านแล้วให้ความรู้สึกหน่วงแบบแปลกๆ ดี

ขอบคุณหงส์ที่ให้ยืมมาอ่านจ้า