#priwreadbooks ระบำมยุรา

#พิมพ์คำ ชญาน์พิมพ์ เขียน

คีริล หัวหน้าหนุ่มหล่อคณะละครสัตว์ระดับโลกจากรัสเซียที่ได้รับการติดต่อให้มาโชว์ในเมืองไทย บุรุษหนุ่มรูปงาม หุ่นราวเทพเจ้ากรีก ทุกอย่างดีเลิศเพอร์เฟค ผู้ที่มีชีวิตลึกลับอยู่มาแล้วเกินร้อยปี (พระเอกปีศาจ) เก็บสะสมเงินมาเรื่อยมาจนเงินทองเหลือใช้ ความสูงเกือบสองเมตร กับรากเหง้าแห่งเผ่าพันธุ์ที่มีถิ่นกำเนิดจากแถวรัสเซีย ผู้ที่ไม่รู้จักความรักแต่กลับต้องการความรักที่สุด

เขาเป็นหนึ่งในกลุ่มแฝดปรสิตที่เรียกว่า fetus in fetu หรือ baby within baby คือความผิดปกติของกระบวนการตั้งครรภ์แฝดที่ทำให้หนึ่งตัวอ่อนหลุดเข้าไปฝังตัวในร่างกายของทารกอีกคน เมื่อร่างกายเติบโตตัวอ่อนที่ไม่สมบูรณ์จะโตตามไปด้วยในลักษณะที่เป็นก้อนเนื้อที่มีโครงสร้างของมนุษย์ไม่สมบูรณ์ ถือกำเนิดขึ้นจากท้องของคู่แฝดที่ขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ วันที่เขาออกมาบนโลก แฝดคนนั้นก็เสียชีวิต แถมเขายังกินพ่อกับแม่ของตัวเองเป็นอาหารอีก

รัสปูติน นักบวชนอกรีตที่คลั่งไคล้ศาสตร์มืดและกามารมณ์ในราชวงศ์สุดท้ายของโซเวียต เขาได้รับความไว้ใจจนมีอำนาจและอิทธิพลทางการเมืองหลังจากเป็นคนเดียวที่รักษาเจ้าชายน้อยให้หายขาดจากโรคฮีโมฟีเลีย มีความเชื่อว่ารัสปูตินพ่อมดวิปลาสมีเวทย์มนตร์คาถาทำให้ไม่สามารถสังหารเขาให้ตายด้วยอาวุธหรือยาพิษใดๆ จนต้องจับเขาโยนลงแม่น้ำให้เสียชีวิต

มยุราหรือเมารยะ คือเผ่าลึกลับที่ถูกเรียกว่าปีศาจ เพราะกินคนเป็นอาหารในรูปแบบของการดูดพลังชีวิตจนเหลือแต่ผมและผิวหนัง คีริลคือหัวหน้าเผ่าที่มีพลังกล้าแข็งที่สุด เขาพยายามเลียนแบบและอยู่ร่วมกับมนุษย์เป็นร้อยปี ศึกษาวิจัยแคปซูลมากินเป็นอาหารแทนการกินมนุษย์ เพื่อให้รอดพ้นจากการตามล่าของฮันเตอร์ กลุ่มมนุษย์ที่ตามสังหารเมารยะด้วยอาวุธที่ทำจากทองคำ

ปาลิตา หญิงสาวที่อ่อนหวาน เป็นคนสวยทั้งภายนอกและภายใน ผู้มีจิตใจงดงามดั่งสายรุ้ง (ทั้งคนและปีศาจต่างหลงชอบเธอกันทั้งนั้น นับหัวแล้วได้ 3 คน) เมื่อทุกๆ ครั้งที่เขาเข้าใกล้เธอ เขากลับรู้สึกถึงความหิว กระหาย และอยากให้เธอเป็นอาหารอันแสนหวาน อาหารที่เขาจะเป็นผู้ครอบครองแต่เพียงผู้เดียว

รองหัวหน้าเผ่านกยูง หวังก่อกบฏเพราะความอิจฉาและปัญหารักสามเส้า เขาไม่เชื่อในการกินแคปซูล และเขาก็กินเพื่อนสนิทของนางเอกเข้าไป นางเอกได้เข้าไปเห็นเหตุการณ์จะๆ พระเอกและอังเดรจึงผลัดกันเข้าไปสวมชุด (สวมหนัง) ของเพื่อนสนิทนางเอกอยู่นาน ไปอยู่ร่วมบ้านกับนางเอกนั่นแหละ

เมื่อได้รักและได้รับความรักตอบกลับมาชีวิตอมตะของตัวเองก็ดูมีความหมายขึ้นมาและดูมีวัตถุประสงค์ว่าจะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไรและเพื่อใคร

“คนบาปเช่นข้า…ไม่ต้องการแม้ การให้อภัยจากพระผู้เป็นเจ้า…สิ่งเดียวที่ข้าปรารถนา…คือหัวใจของเจ้า ปาลิตา…
Ya tebyA lyublyU (ยา ทีเบีย ลูบลู)
ข้ารักเจ้า…และรักนี้จักมิมีวันเปลี่ยนแปลง!”

ช่วงท้ายเล่มจะได้เห็นการเปรียบเทียบ ความเป็นปีศาจในร่างมนุษย์ กับการมีจิตใจดีงามของปีศาจที่ชาติกำเนิดอัปลักษณ์และอาจถูกกำจัดเพราะไม่ใช่คนที่ถูกเลือก

“…ผมไม่เคยรู้จักพระเจ้า…แต่ผมรู้จักคุณ…คุณคือคนเดียวที่ผมอยากจะขอให้ได้โปรดให้อภัยผม…คนเดียวที่ผม…ไม่อยากให้รังเกียจในสิ่งที่ผมเป็น…”

//ยืม ebook จาก https://elibrary-bkk.hibrary.me/