#priwreadbooks เกิดเป็นหญิง

#ThaiClassicBooks เรียมเอง

หนังสือนิยายรุ่นเก่ามากๆ ที่ยังมีความเป็นระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ “เกิดเป็นหญิง” ที่ฝ่ายหญิงเป็นหม่อมเจ้า มีความไม่แข็งแรงด้านหัวใจ กำลังถูกบีบบังคับให้แต่งงานกับท่านชายท่านหนึ่ง ได้หนีมาพักกายพักใจอยู่ที่เมืองประจวบฯ เพื่อรักษาสุขภาพ ตามคำแนะนำของคุณหมอ

ส่วนฝ่ายชายเคยทำตัวเหลวแหลกสมัยอยู่เมืองกรุงฯ เป็นคนสามัญธรรมดา พวกเขาพบเจอกันที่เมืองประจวบฯ อ่าวน้อย เขาตาม่องลาย ฝ่ายชายมาสร้างชีวิตใหม่ จริงๆ ก็หนีเรื่องกฎหมายด้วย มาเป็นเกษตรกร กินเหล้าแทนน้ำ เมาเก่ง ตาแดง จนกระทั่งได้พบกับเธอ เธอที่ทำให้เขาได้เหมือนมีชีวิตใหม่อีกครั้ง

เรื่องราวจะเป็นบทสนทนาของทั้งสอง ที่มีความทุกข์ ความเศร้า เล่าที่มาที่ไปว่าแต่ละคนเป็นอย่างไรมา ทำไมหนีจากอีกโลกมาอยู่ตรงนี้ ฝ่ายหญิงรู้สึกดีมากที่มีคนเอาใจใส่ ถามเธอว่าเธอเป็นอย่างไร เพราะตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยมีใครสนใจเลยว่าเธอจะคิดอย่างไร

คืนที่เธอตัดสินใจจะไปหาฝ่ายชายเพื่อบอกว่า จะอยู่ที่นี่กับเขา ไม่อยากกลับเป็นเจ้าอีก ก็ได้พบว่า แม่ของฝ่ายชายมาหา บอกว่าไถ่ถอนเรื่องหมายจับได้แล้ว ให้กลับไปเริ่มต้นใหม่ รักแรกของเขาก็ยังรอแต่งงานกับเขาอยู่

เมื่อเธอแอบได้ยิน เธอก็เสแสร้งบอกฝ่ายชายว่าเธอกำลังจะกลับเข้ากรุงเทพฯ ไปแต่งงานตามหน้าที่แล้ว (ซึ่งไม่จริง)

สุดท้ายฝ่ายชายได้กลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ได้แต่งงานกับรักแรก ส่วนฝ่าย “เกิดเป็นหญิง” ด้วยความที่ร่างกายไม่แข็งแรงด้านหัวใจอยู่แล้ว ก็ได้จากโลกนี้ไป

มีความจบแบบไม่ Happy Ending แต่ก็น่าจะเป็นบทสรุปที่ใช่ที่สุดตามกรอบประเพณีที่ครอบไว้ในตอนนั้น ภาษาในหนังสือมีความเก่ามากระดับหนึ่ง จำนวนหน้าไม่มาก

ในทันใดสายตาเหลือบไปเห็นสิ่งหนึ่งเข้า ขั้นแรกทีเดียวก็คิดเสียว่าฤทธิ์สุราทำให้เกิดอุปาทานเห็นไปเอง

เขาตอบไม่ได้ว่าภาพนั้นมาจากไหน ดูเหมือนว่ามันได้ผุดขึ้นมาจากพื้นดินตรงหน้าโดยปัจจุบันทันใด

เป็นภาพของผู้หญิงอ้อนแอ้นอรชร ซึ่งสมองที่ร้อนผ่าวงุนงงไปด้วยพิษเหล้าของเขา ทำให้คิดว่างดงามราวกับนางไม้ ราวกับเทพธิดาในฝัน หรือวิญญาณของเจ้าป่า แม่ย่านางที่ออกมาท่องเที่ยวเพ่นพ่านอยู่ตามไหล่เขาเมื่อเวลาจะพลบค่ำ

ชายหนุ่มพยายามจ้องดูอีกครั้งหนึ่ง จนเชื่อแน่ว่าสายตาของตนหาได้หลอกลวงมิได้

ภาพนั้นมิใช่ภาพมายาที่ไหน หากเป็นผู้หญิงที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้ออย่างคนธรรมดาสามัญทั่วไปดีๆ นี่เอง

เวลานั้นหล่อนหันหลังให้กำลังก้มลงเก็บดอกไม้อยู่ จึงไม่สามารถบอกได้ว่าสาวหรือแก่แน่ สังเกตได้อย่างเดียวก็แต่ว่าลักษณะหล่อนเป็นคนแบบบางและสะสวย ขมวดผมอันดำยาวถักเป็นเปียผูกริบบิ้นไว้อย่างหลวมปล่อยลงมาทางเบื้องหลัง การแต่งตัวเป็นไปอย่างเรียบๆ มิได้พิถีพิถันแต่ก็สะอาดหมดจด

เขาเองเข้าใจว่าเจ้าของร่างนั้นน่าจะเป็นเด็กที่น่าเอ็นดูมากกว่าอย่างอื่น ถึงกระนั้นอาการเคลื่อนไหวซึ่งเป็นไปอย่างแช่มช้า เนิบนาบและเหน็ดเหนื่อยก็ก่อให้เกิดบรรยากาศรอบๆ กายซึ่งแสดงว่าหล่อนหาใช่เด็กมิได้ หากเป็นผู้หญิงเต็มตัวแล้ว

ผู้หญิงที่เต็มไปด้วยความหม่นหมองและเศร้าใจ
ผู้หญิงที่เต็มไปด้วยความอ่อนระโหยโรยแรง

//ยืม ebook จาก https://elibrary-bkk.hibrary.me/