#priwreadbooks เด็กหญิงผู้ดื่มดวงจันทร์ The Girl Who Drank The Moon
#WordsWonder Kelly Barnhill เขียน วรรธนา วงษ์ฉัตร แปล
หมู่บ้านเมืองโพรเทคเทอเรท ถูกดูแลโดยคณะผู้อาวุโสและเหล่าซิสเตอร์ เมืองที่ถูกปกครองด้วยความกลัว มีเรื่องเล่าขานในเมืองว่า แม่มดป่าเป็นสิ่งชั่วช้า เพื่อให้ประชาชนยอมสยบอยู่ใต้อำนาจ ที่นี่มีธรรมเนียมที่จะนำเด็กเกิดใหม่ที่มีอายุน้อยที่สุดในหมู่บ้าน ไปวางไว้ในป่าเป็นเครื่องสังเวยแก่แม่มดป่าในทุกๆ ปี ทำให้พ่อแม่ของเด็กเหล่านั้นใจสลาย ความโศกเศร้าในจิตใจทำให้พวกเขาถูกกดหัวเอาไว้ได้ง่าย สมองมึนชา ไม่ใส่ใจต่อสิ่งรอบข้าง ไม่ไขว่คว้าหาโอกาส อดทนก้มหน้ารับชะตากรรมของตนต่อไป ในขณะที่ผู้ปกครองเมืองกลับมีชีวิตเสวยสุข กินหรูอยู่สบาย ครอบครองความมั่งคั่งและทรัพย์สมบัติมหาศาลไว้กับตัว
ปีนี้มีเด็กหนุ่มเข้าร่วมฝึกงานในคณะผู้อาวุโส เขาเฝ้าตั้งคำถามว่า สิ่งนี้มันถูกต้องแล้วหรือ มารดาของเด็กทารกในปีนี้ไม่ยอมมอบลูกให้แต่โดยดี นางเสียสติกรีดร้องและโดนจับไปคุมขังในหอคอยนักโทษ ต่อให้มีคำถามมากเพียงใด เขาก็มีหน้าที่เดินตามเหล่าคณะผู้อาวุโสนำเด็กทารกคนนี้มาวางทิ้งไว้ในป่าอยู่ดี
ในทุกๆ ปี “แซน” แม่มดชรา จะมารับเด็กทารกที่ถูกเอามาทิ้งไว้ในป่า แต่นางไม่ได้เอาทารกไปฆ่า ไปกิน หรือไปทำอะไรไม่ดี นางป้อนนม ป้อนแสงดาวแก่เด็กพวกนั้นแทนอาหาร ทำให้เด็กอบอุ่น เดินทางข้ามเขา หาครอบครัวที่เหมาะสมให้แก่ทารกน้อย แล้วส่งเด็กเหล่านั้นให้ครอบครัวอุปถัมภ์ที่แสนใจดีและอบอุ่นที่อีกฟากหนึ่งของป่า
แต่ปีนี้ต่างออกไป นางพาทารกหญิงออกนอกทาง นางป้อนแสงจันทร์ซึ่งเปี่ยมไปด้วยเวทมนตร์ให้กับทารก ทำให้เด็กน้อยมีเวทมนตร์ สุดท้ายนางตัดใจไม่ได้ จึงรับเลี้ยงเด็กน้อยเอาไว้ และตั้งชื่อว่า “ลูน่า” โดยมีปีศาจหนองน้ำ และมังกรจิ๋ว ช่วยเลี้ยงเธอให้เติบโตขึ้นมา
ลูน่า เป็นเหมือนตัวแทนของเด็กๆ ทุกคนบนโลก พลังของพวกเขา ความคิดที่เปิดกว้าง การไม่หยุดสงสัย ตั้งคำถาม และพยายามหาคำตอบ จิตใจที่เต็มไปด้วยความรักและเมตตา สิ่งเหล่านี้มีอยู่ในตัวเด็กทุกคน ถูกสะกดไว้ข้างในลึกๆ รอวันระเบิดออกมาเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่
นับวันลูน่าก็ยิ่งมีพลังมากขึ้นเรื่อยๆ เธอใช้เวทมนตร์โดยไม่รู้ตัว ไม่อาจควบคุมได้ แม่มดตั้งใจจะสอนเธอให้ใช้เวทมนตร์เป็น เธอก็ยังเด็กเกินกว่าจะเรียนรู้
สุดท้ายแม่มดตัดสินใจผนึกเวทมนตร์และลบความทรงจำของเด็กน้อยที่เกี่ยวข้องกับเวทมนตร์ทั้งหมด เมื่อลูน่าอายุสิบสามปี จะเป็นเวลาที่เวทมนตร์ของเธอเป็นอิสระ และวันนั้นจะเป็นวันตายของแม่มดชราที่เธอเรียกว่า “ยายจ๋า”
หลายสิบปีผ่านไป เด็กหนุ่มที่เคยเข้าร่วมฝึกงานในตอนนั้น เติบโตเป็นหัวหน้าครอบครัว มีภรรยาที่กำลังจะให้กำเนิดทารกที่จะต้องโดนนำไปเป็นเครื่องสังเวยในปีนี้ เขาตัดสินใจเดินทางออกจากเมืองเข้ามาในป่า เขาตั้งใจแน่วแน่ว่า จะปลดปล่อยผู้คนของเขาให้เป็นอิสระด้วยการฆ่าแม่มดคนนั้น
ความรักในหลายรูปแบบล้วนเปี่ยมไปด้วยพลัง สร้างแรงบันดาลใจให้ชีวิต เมื่อเราเต็มเปี่ยมด้วยความรัก เราจะรักตัวเอง และเมื่อเรารักตัวเอง เราจะเผื่อแผ่ความรักนั้นไปสู่ผู้อื่น
ทุกความรักย่อมมีความโศกเศร้า ทุกความสัมพันธ์ย่อมมีการสูญเสีย แต่หากเรายอมรับมัน เรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน แล้วก้าวเดินต่อไป เก็บคนที่เรารักไว้ในความทรงจำสีสดใส เมื่อนั้นความโศกเศร้าก็ไม่อาจทำลายเราได้
แต่หากหัวใจอัดแน่นด้วยความโศกเศร้าที่ไม่ยอมปล่อยวาง ก็จะเป็นเหมือนหลุมดำที่ดูดกลืนทุกอย่าง สุดท้ายเจ้าของหัวใจนั้นก็จะตกอยู่ในบ่วงของความทุกข์ทรมานเสียเอง
เนื้อเรื่องเล่าดีอ่านได้เพลินๆ ตัวละครมีแม่มดดี แม่มดชั่วร้าย เด็กสาวที่มีเวทมนตร์ ปีศาจหนองน้ำที่อยู่มานาน มังกรจิ๋วที่เติบโต แม่ที่เสียสติบางส่วนไปเพราะโดนพรากลูกไปจากตัวเองที่ก็แอบพบเจอเวทมนตร์ (และใช้เป็น) ตอนที่ถูกขังไว้ในหอคอย ชายหนุ่มที่ต่อสู้เพื่อความดี มีตั้งปมข้อสงสัยและมีเฉลย การต่อสู้ซับซ้อน มีการผจญภัย มีการเสียสละ หักมุมตอนท้าย เล่าเรื่องแบบธรรมะชนะอธรรม
จริงๆ แล้วไม่ได้มีใครเป็นคนเลวร้ายแต่ต้นหรอก มันต้องมีจุดพลิกผันอะไรบางอย่างในชีวิต ที่ทำให้คนเรากลายเป็นคนแบบนั้น
ขอบคุณหงส์ที่ให้ยืมมาอ่านจ้า
