#priwreadbooks เมืองมธุรส

#อรุณ แก้วเก้า

ดาดาว เป็นบรรณารักษ์อยู่ที่ห้องสมุดแห่งหนึ่งในมหาวิทยาลัย และได้ทำงานพิเศษที่เมืองย้อนยุคจำลองของคุณวู้ด ที่มีชื่อเรียกว่า เมืองมธุรส ตั้งอยู่ในจังหวัดปทุมธานี ทั้งสองคนได้บังเอิญรู้จักกันจากการที่ ดีเดย์ เข้ามาหาเรื่องห้องสมุด เรื่องการนำภาพของเธอมาจัดนิทรรศการ จนเค้าได้มาเห็นบ้านที่เธออยู่มาตั้งแต่รุ่นปู่ ขอซื้อต่อไปไว้ที่เมืองมธุรส แล้ววันหนึ่งทั้งสองคนก็หลุดเข้าไปในยุคของกรุงเทพฯ ร.7 ได้เจอตัวละครจากนิยายของดอกไม้สดที่ทั้งสองได้อ่านมาเหมือนกัน คือ คือหลวงนฤบาล อัมพร วไล หลวงปราโมทย์ อมรา คุณยศ นายเหรียญ เป็นต้น

ชีวิตสมรสของวไลเป็นไปด้วยดี จนวไลคลอดบุตรเธอก็กลายเป็น "ของเก่า" ของสามีตรงตามที่อมรา (น้องสาวของเธอ) ทำนายไว้ แม้วไลพอจะรู้เท่าทันว่าสามีเริ่มจืดจาง ก็พยายามอดทนเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ทำตัวเป็นศรีภริยาที่ดีงาม ปรนนิบัติดูแลสามีไม่ให้บกพร่อง แต่ก็ไม่อาจเอาชนะใจที่ต้องการของใหม่ได้อยู่ดี เมื่อเกิดเหตุ ความแตกว่าหลวงปราโมทย์พาสำรวยและจำลองเมียเก่าไปเที่ยวอย่างเปิดเผยให้ผู้คนเห็นกันทั่ว วไลก็อับอายสังคมอย่างมาก จนยื่นคำขาดให้สามีเลือก ผลคือสามีเลือกฝ่ายเมียน้อย เธอก็พาลูกกลับมาอยู่บ้านบิดา ความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างครอบครัวพระยาธรรมสาส์นและพระยาศรีศุภเวทก็ขาดสะบั้น เป็นเหตุให้ความรักระหว่างอมราและอำนวยน้องชายของหลวงปราโมทย์พลอยเจออุปสรรคใหญ่เกือบจะต้องเลิกกันทั้งๆ รัก คนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยคือ หลวงนฤบาลบันเทิง ชายหนุ่มผู้หมายปองวไลมาก่อน เขาช่วยให้อมรากับอำนวยได้สมหวังจนสมรสกันในที่สุด เขาสารภาพรักกับวไล ขอแต่งงานกับเธอ ยินดีจะรับบุตรของเธอเป็นบุตรของเขา แต่ทุกอย่างสายเกินไปแล้วสำหรับวไล เธอไม่อาจสมรสใหม่ เพราะจะต้องคืนบุตรชายให้ทางตระกูลศรีศุภเวทไป วไลรักลูกเกินกว่าจะยอมถูกพรากจากกัน

ในเรื่องของดอกไม้สดที่พวกเขาหลุดเข้าไป เป็นช่วงท้ายของเรื่องนี้ คือ หลวงนฤบาลแต่งงานกับอัมพร ส่วนวไลก็อยู่กับทางหลวงปราโมทย์ด้วยความตรอมใจที่สามีไม่หยุดความอยากมีน้อยเสียที

อย่าเศร้าโศกไปเลย มันเป็นแค่อารมณ์ชั่วครู่ชั่วยาม คืนนี้เธออาจสมหวังแต่พรุ่งนี้เช้าไม่มีหลักประกันว่าเธอจะไม่เสียใจที่ทำลงไป เพราะเธอก็รู้ ฉันไม่มีสิ่งใดตอบแทนเธอได้เลย ฉันไม่ใช่คนพูดอะไรพล่อยๆ ฉันไม่ใช่คนเจ้าชู้ ผู้หญิงที่ฉันรักมีเพียงสองคน สิ้นหวังจากคนแรกแล้วฉันถึงมีคนที่สอง ไม่ได้แบ่งปันใจพร้อมกัน ฉันชิงชังผู้ชายเจ้าชู้มากรัก ทำให้เมียมีแต่ทุกข์ ฉันจึงตั้งใจว่าจะไม่ทำให้เมียฉันเสียใจเพราะเรื่องนี้

อัมพรกับฉันอยู่กันมานานมากจนอธิบายไม่ถูกว่านานขนาดไหน เราไม่ใช่ผัวเมียข้าวใหม่ปลามันที่ใจจดใจจ่อหากันทุกเวลา แต่ฉันยอมรับว่า อัมพรเป็นเมียดีทำหน้าที่สมบูรณ์หาที่ติมิได้ ด้วยความดีข้อนี้ หากฉันจะตอบแทนอัมพรด้วยความเลว ทำให้เขาช้ำใจ ฉันก็คงจะทนมองหน้าตัวเองในกระจกไม่ได้ อย่าว่าแต่จะมองคนอื่นเลย

ความลับไม่มีในโลก เมื่อมีคนรู้สองคน มันก็จะไม่มีวันปิดได้อีกต่อไป ฉันจะคิดถึงเธอมาก แต่โลกของเราต่างกัน ขอให้เป็นเช่นนั้นเถอะนะ

ผู้หญิงครั้งแรกสำคัญที่สุด จะหวังครั้งที่สองว่าจะดีกว่าครั้งแรกก็คงยากหรือโอกาสครั้งที่สองอาจไม่มีเลยก็ได้ หรือว่าเธอเห็นความรักสำคัญที่สุดจนยอมสละอะไรก็ได้ทุกอย่างเพียงเพื่อได้สมหวัง

ในสยามผู้ชายมีหลายบ้านได้ไม่แปลกหรอกเธอ แต่ฉันก็ไม่เห็นเมียน้อยบ้านไหนอยู่เป็นสุขเลยสักบ้านเดียว ตราบใดที่เมียหลวงเขายังอยู่ หากเป็นหญิงชั้นต่ำไม่มีทางไปเกาะผัวกินไปวันๆ ก็พอจะทนได้ แต่ถ้าเป็นหญิงผู้ดี มีสกุลรุนชาติ ต้องอยู่เป็นน้อยเขาไม่มีโอกาสจะเป็นเมียเอก มันก็มีแต่อกไหม้ไส้ขม ลูกออกมาก็ได้ชื่อว่าลูกเมียน้อย แม่ที่ดีไม่ควรทำให้ลูกต่ำต้อยน้อยหน้าขนาดนั้น

ความคิดของเธอคือละเมิดศีลข้อกาเม จะหวังหรือไม่หวังอะไร ก็ไม่พ้นผิดอยู่ดี คนผิดศีล 5 ก็เหมือนคนกลืนยาพิษลงไป ทั้งๆ รู้ เธอละเมิดข้อไหนข้อนั้นมันก็ย้อนกลับมาเป็นพิษแก่เจ้าตัวไม่ช้าก็เร็ว

ขอบอกเธออีกสักนิดว่า ถ้าสมัครใจมอบความรักให้ผู้ชายโดยไม่คิดราคาค่างวดใดๆ จงทำกับผู้ชายโสด ถึงเลิกกันไปก็เดือดร้อนเฉพาะเธอ แต่ถ้าผู้ชายเขามีพันธะแล้วเธอจะลากเอาคนที่ 3 ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่มาเดือดร้อนด้วย บาปกรรมก็จะเกิดขึ้นตรงนั้นแหละ

ดาวเธอลืมไปแล้วหรือว่า เรื่องนี้มันจะง่ายมากถ้าเธออยู่ในโลกของเธอ แต่นี่เธออยู่ในโลกของหลวงนฤบาลกับอัมพร โลกที่หมุนด้วยทัศนะตรงกันข้ามกับโลกแห่งความจริง หลวงนฤบาลจะไม่ทำผิดศีล 5 และอัมพรก็จะไม่มีวันเป็นเมียหลวงที่เอาแต่กรี๊ดกร๊าดฟูมฟายด่าทอ ทำร้ายเมียน้อยจนตัวเองกลายเป็นนางร้าย เขาสองคนรู้ดีว่าควรทำตัวอย่างไร จึงจะออกมางามด้วยความถูกต้องเหมาะควร

โลกความจริงมันร้ายนะคุณ ความชั่วมักจะใหญ่โตกว่าความดี มนุษย์เราส่วนใหญ่ก็ต้องยอมแพ้ความชั่วเพราะทำชั่วแล้วมันสนุกกว่า ถ้าสิ่งพวกนี้มันตามเข้าไปในโลกของนิยายล่ะ โลกที่สวยงามอย่างนั้นมันจะไม่สวยงาม ของบางอย่างมันเป็นของมันเองไม่ต้องการเหตุผล ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าคุณอัมพรเข้าใจความรักว่ายังไง ความคิดของตัวละครคงไม่เหมือนมนุษย์จริงๆ อย่างเรา

คนเราไม่จำเป็นต้องรักคนที่ดีวิเศษไปซะทุกอย่าง เพราะเราเองก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น คงแบกรับอะไรที่มันดีเกินตัวเราไม่ไหว

ผมแค่เดานะอาจผิดก็ได้ แค่รู้สึก คุณก็รู้ใช่ไหมพระเอกนางเอกในหนังสือไม่แก่ไม่ตาย Harry Potter โตเป็นหนุ่มแต่งงานมีลูกก็หยุดแค่ 30 อย่างมาก ไม่มีวันไปถึง 60 คนหยิบขึ้นมาอ่านผ่านไปกี่ปี พวกเขาก็เป็นหนุ่มเป็นสาวเหมือนเดิม ผมคงเรียกเป็นไทยไม่ถูก เขาเรียกว่า Time Stands Still เวลาหยุดนิ่งอยู่กับที่ แต่ละวันมันอาจไม่เหมือนกัน แต่เวลามันไม่เดินหน้า พวกเขารู้ว่าปีนี้เป็นปีอะไร แต่ไม่มีใครนับได้เลยว่า กี่ครั้งหรือกี่ปี บอกได้แค่ว่าหลายครั้ง