#priwreadbooks เราจะเติบโตขึ้นทุกครั้งหลังฝนตก

#Springbooks คึลแบอู เขียน ตรองสิริ ทองคำใส แปล

เราไม่อาจระบายชีวิตด้วยสีโปรดเพียงสีเดียว บางครั้งอ่อนล้าด้วยสีหม่นทึม บางครายิ้มแย้มแต้มด้วยสีสันประหม่าไม่เข้ากัน บางเวลาต้องระบายสีแห่งความหวังเมื่ออยู่ในที่ที่ไม่อาจเดินหน้า กระนั้นก็ตัดสินใจว่าจะไม่ยอมแพ้ เพราะเรากำลังแต่งแต้มสายรุ้งงดงามที่สุดซึ่งมีเพียงหนึ่งเดียวในโลก

บทเรียนที่ผ่านมา จะทำให้เราเข้มแข็ง เรียนรู้ที่จะไม่ทำแบบเดิม และยอมรับในสิ่งที่ผ่านไป

อย่าเฝ้ารอความสุขในอนาคต จนปล่อยให้ความสุขในปัจจุบันหลุดมือ

การมีความสุข ต้องอาศัยการฝึกฝน ลองหัดบันทึกความสุขเล็กๆ น้อยๆ ในแต่ละวันบันทึกความสุข 3 เรื่องต่อวัน เมื่อครบ 1 เดือน เราจะมีความสุขมากถึง 90 เรื่อง และ เมื่อครบ 3 เดือน เราจะมีความสุขมากถึง 270 เรื่อง

มิตรภาพ อากาศ หนังสือ คนรัก ตัวเราเอง ทุกอย่างล้วนเป็นความสุขได้เสมอ

หากเจอหน้าคนที่ไม่ชอบทุกวัน ก็ควรเลิกเกลียดเขา แต่หากทำไม่ได้ ให้มองตัวเราว่า เราทำถูกในส่วนของเราเต็มที่หรือยัง จากนั้นค่อยๆ พัฒนาตนเองทีละก้าว พัฒนาด้วยแรงขับให้เท่ากับที่เราเกลียดเขา แล้วไปสู่จุดที่ดีกว่าเดิม

ในช่วงเวลาที่เราร่วงหล่นอยู่ใต้หุบเหว จงเชื่อในตัวเราเอง จงเชื่อในศักยภาพของตัวเอง จงอดทน

ตอนไหนที่เกลียดตัวเอง ให้นึกถึงหน้าแม่ของเรา แม่เราต้องเจ็บปวดแค่ไหนกว่าจะคลอดเราออกมา นั่นหมายความว่า ลำพังตัวตนของเราก็มีค่ามากพอที่จะแลกกับความเจ็บปวดนั้นของแม่แล้ว

วิธีลืมความเจ็บปวดที่ดีที่สุด คือการเจ็บให้พอ ร้องไห้ออกมาแรงๆ เอาให้สาแก่ใจ เมื่อร้องพอแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องเดินต่อ แต่จงจำไว้ว่า ไม่ว่าจะร้องไห้หนักแค่ไหน ก็จงอย่าเกลียดตัวเอง

ไม่เป็นไรหรอก เพราะกว่าจะมาถึงตรงนี้ คุณก็คือผู้เข้มแข็งมากพอแล้ว

การครุ่นคิดมีไว้แก้ปัญหา แต่กังวลคือความฟุ้งซ่าน เมื่อเราครุ่นคิด เราจะเจอทางแก้ไข ความกังวลจะหายไป เหลือเพียงแต่การจดจ่อการกับแก้ไข

ฝึกปฏิเสธคนที่ไม่เคยคิดจะขอบคุณเรา

เส้นทางอนาคตเลือกจากสิ่งที่ ‘ใช่’ มากกว่าสิ่งที่ ‘ถนัด’ การเลือกงานที่ใช่ คือการหาว่า แม้เราเหนื่อยจะยังทำสิ่งนั้นต่อหรือไม่

รักษาน้ำใจเพื่อนให้มากขึ้นในวันที่อายุเพิ่มขึ้น เพื่อนที่อยู่ข้างๆ เรา เพื่อนที่รู้ใจเราเพราะบางทีเราอาจจะหาเพื่อนแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว

ขอบคุณพี่หนุ่มที่ให้ยืมมาอ่านค่ะ