#priwreadbooks ไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อหล่อน จะแคร์เพื่อ?

#WeLearn คามาทาคุ เขียน Route21 แปล

เมื่อบาร์โฮสต์ตัวแม่ผู้จัดจ้านแห่งย่านคาบุกิโจ มาให้คำแนะนำในการใช้ชีวิต คุณคิดว่ามันจะสั่นสะเทือนวงการขนาดไหน!

โลกนี้คือทะเล ถ้าปล่อยตัวให้ลอยเท้งเต้งชีวิตก็จะสบายขึ้นแบบผิดคาดเลยนะ เราทุกคนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง คนอื่นจะคิดยังไงหรือพูดอะไรเกี่ยวกับคุณ ก็ไม่ใช่ปัญหาของคุณซะหน่อย แล้วจะแคร์ทำไมล่ะ?

ความรัก การงาน ครอบครัว หรือเรื่องอะไรก็ตามในชีวิต ทำแค่มาตรฐานของตัวเองก็พอแล้ว ที่เหลือก็ปล่อยตัวปล่อยใจให้ลอยเท้งเต้งบ้าง แล้วจะรู้ว่าชีวิตน่ะง่ายกว่าที่คิดเยอะเลย

ไม่ว่าคนอื่นจะมองเราอย่างไรหรือพูดอะไรเกี่ยวกับเราก็ตาม เราก็คือเรา เขาก็คือเขา หล่อนก็คือหล่อน เรื่องมันก็มีอยู่แค่นั้น ไม่เห็นต้องกลุ้มใจเลยสักนิด

ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีความรักที่ลึกซึ้ง การที่เราใช้ชีวิตอย่างสนุกสนาน ถือเป็นเรื่องดีที่สุดแล้ว

คนเราเติบโตจากความผิดพลาด แต่บางคนกลับเอาแต่ตำหนิสิ่งที่ช่วยให้เราเติบโต พอถูกคนทักว่า “เมื่อก่อนเคยทำผิดพลาดแบบนี้สินะ” ฉันจะคิดว่า เออ เมื่อก่อนเคยทำ แล้วมันทำไมหรอ คนเรามันเปลี่ยนแปลงกันได้นะ

เก็บเอาคำพูดที่ว่า “ทำไม่ได้” ไว้ใช้กับสิ่งที่พยายามทำแล้ว แต่ไม่สำเร็จเถอะ การจะ ทำได้ หรือ ไม่ได้ ถ้าไม่ลองทำดูก็ไม่มีทางรู้ ลองพยายามทำดูก่อน ถ้าไม่ไหวจริงๆ แล้วค่อยพูดว่า ทำไม่ได้ จริงๆ มีหลายสิ่งที่พอเราได้ลองทำ แล้วจะค้นพบว่าเราถนัดเรื่องนี้เหมือนกันนี่นา หรือถึงจะไม่ชอบ แต่ก็ทำได้ดี

ก่อนที่จะตำหนิความผิดพลาดของคนอื่น ให้เริ่มจากการพูดคุยทำความเข้าใจว่า “ทำไมเขาถึงผิดพลาด” อีกเรื่องคือให้คิดว่าแต่ละคนไม่เหมือนกัน แม้เราจะใช้วิธีตักเตือนหรืออธิบายเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะพัฒนาขึ้นได้หรอกนะ นี่คือสิ่งที่คนเป็นหัวหน้าต้องทำใจให้คุ้นชิน สิ่งสำคัญคือ เธอต้องคอยสังเกตพนักงานแต่ละคนและวิเคราะห์ดูว่า เขาควรปรับปรุงแก้ตรงจุดไหน และต้องแก้ไขอย่างไร

เวลาโดนคนอื่นพูดแทงใจ ต้องทำให้มันไร้ความหมาย ไม่ใช่แค่ปล่อยผ่าน ถ้าคำพูดไหนไม่สำคัญกับชีวิตตัวเองก็ไม่ต้องไปฟังหรือเก็บมาใส่ใจ

ทิวทัศน์ที่เรามองเห็นตอนนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะคงอยู่ในสภาพเดิมตลอดไป แต่ต่อให้มันคงอยู่ในสภาพเดิม ก็ใช่ว่าเราจะมองเห็นมันเหมือนเดิม เพราะทิวทัศน์ที่เรามองเห็นจะเปลี่ยนแปลงไปตามความรู้สึก

คนที่หวังดีกับเราจริงๆ จะไม่มีวันพูดว่า “พูดแบบนี้ก็เพราะหวังดี” ที่เขาพูดแบบนี้ก็เพราะอยากควบคุมเราต่างหาก หรือไม่ก็แค่รู้สึกเพลิดเพลินกับการให้คำแนะนำเท่านั้น

การพูดออกมาว่าเราเกลียดอะไร ถือเป็นปัจจัยสำคัญที่ช่วยคลายความทุกข์ในใจได้

เราไม่อาจตัดสินว่าใครบางคนมีความสุขจากการเห็นแค่เสี้ยวมุมนึงของเขา ลองมองไปที่ความพยายามของเขาในการประคับประคองชีวิตให้สมบูรณ์แบบด้วยสิ ยิ่งเป็นคนที่ดูมีความสุขมากเท่าไหร่ ยิ่งต้องใช้ความพยายามในการประคับประคองชีวิตให้สมบูรณ์แบบต่อไป มันเป็นเรื่องที่ยากสุดๆ เลย เธอเห็นแค่เสี้ยวมุมหนึ่งของเขาแล้วมาบอกว่า อิจฉา นี้มันไม่ถูกต้องหรอกนะ

ไม่ต้องสลัดทิ้งไปจากหัวหรือลืมมันไป แต่จงยอมรับว่า เราทำอะไรไม่ได้แล้ว และอยู่กับมันไปตลอดชีวิต เธอต้องอยู่กับมันให้ได้ เรื่องเหล่านั้นอาจเลือนหายไปตามกาลเวลาบ้าง แต่มันไม่ใช่เรื่องที่เธอจะสลัดทิ้งหรือลืมไปได้ง่ายๆ ถึงจะไม่ได้คิดถึงมันทุกวัน แต่ก็ต้องมีบางช่วงขณะที่แวบขึ้นมาในหัวบ้าง สุดท้ายแล้วคนเราก็ไม่สามารถช่วยเหลือคนอื่นได้หมดทุกเรื่องหรอก แต่อย่างน้อยเราพยายามไม่กดดันคนอื่นได้ เธอไม่ต้องคิดว่าจะทำอะไรหรือพูดอะไรกับคนอื่น แค่ฟังก็พอแล้ว เพราะความทุกข์เป็นของใครของมัน เราไม่สามารถช่วยอะไรได้มากนักหรอก

ความลึกซึ้งที่สั่งสมมาตามกาลเวลาต่างหากที่เป็นต้นทุนชีวิต ไม่ใช่ความหนุ่มสาว มนุษย์เราถึงไม่ทำอะไร มันก็แก่ขึ้นได้ ต่อให้นอนหลับเฉยๆ ไป 10 ปี มันก็แก่ขึ้น 10 ปี คนที่อายุเท่ากันแต่คนหนึ่งนอนไป 10 ปี อีกคนสั่งสมประสบการณ์มาตลอด มันก็ต้องแหงอยู่แล้วว่า 2 คนนี้ย่อมไม่มีอะไรเหมือนกันเลย การใช้ชีวิตให้สนุกเพื่อสั่งสมประสบการณ์เป็นเรื่องดีมากเลยนะ คนอายุเยอะที่รู้สึกว่าการแก่ตัวลงไม่ได้เลวร้ายน่ะมักเป็นคนที่มีความลึกซึ้ง เพราะได้สั่งสมประสบการณ์มามาก

ถ้าแก้ปัญหาทั้งหมดไม่ได้ ก็ลองแก้สัก 20-30% เอาบางอย่างออกไปบ้าง คิดแค่เรื่องลดภาระลงให้ได้ก็พอ โลกนี้ไม่มีอะไรที่เราต้องฟันฝ่ามันไปให้ได้ด้วยตัวคนเดียวเท่านั้นหรอก ให้คนอื่นยื่นมือมาช่วยบ้าง เธอน่าจะรู้สึกโล่งขึ้นได้ไม่มากก็น้อย

ชีวิตน่ะเป็นเรื่องของการโละทิ้ง อะไรที่ไม่จำเป็นก็รีบทิ้งมันไปซะ ไม่ว่าจะเป็นคน สิ่งของ หรือความรู้สึก

การใช้ชีวิตไปตามใจชอบ ไม่ได้หมายความว่าให้เห็นแก่ตัวหรือไม่ยอมรับในสิ่งที่ทำผิด แต่หมายถึงให้ใส่ใจว่าตัวเองจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงก่อนเรื่องอื่นๆ มีความรับผิดชอบในการกระทำของตัวเอง ยอมรับในผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น ตัวเอกของชีวิตเราคือตัวเราเอง

มนุษย์น่ะใช้ชีวิตให้มันสบายกว่านี้ก็ได้ จะใช้ชีวิตไปวันๆ ก็ไม่เห็นเป็นไร ใช้ชีวิตไปวันๆ ที่ว่านี้ หมายถึงให้มันเหมาะสมตามสถานการณ์ เหมาะสมแบบที่รู้สึกว่าชีวิตไปได้สวย โลกนี้แสนกว้างใหญ่ ปล่อยกายปล่อยใจให้ไหลไปตามน้ำ เดี๋ยวมันก็ถึงที่ที่เหมาะสมเองนั่นแหละ

ขอบคุณหงส์ที่ให้ยืมมาอ่านจ้า