#priwreadbooks The Hunger Games ลำนำแห่งนกร้องเพลงและอสรพิษ

#แพรวสำนักพิมพ์ ซูซานน์ คอลลินส์ เขียน อภิญญา ธโนปจัย แปล

หนังสือเล่มนี้ เป็นเรื่องราว 64 ปีก่อนพาเน็มจะมีแคตนิส เอฟเวอร์ดีน สาวน้อยผู้มากับไฟ จากบรรณาการ แปรเปลี่ยนเป็น ‘สัญลักษณ์แห่งการปฏิวัติ’ ที่สร้างความหวังให้กับชนชั้นแรงงานในเขตปกครอง ผู้ปลดแอกทุกเขตปกครองจากอำนาจของประธานาธิบดี คอริโอเลนัส สโนว์ แห่งแคปิตอล

‘พาเน็ม’ สังคมไม่พึงประสงค์ ที่มีการปกครองโดยระบอบเผด็จการรวบอำนาจเบ็ดเสร็จโดย ‘แคปิตอล’ ที่ออกกฎบังคับให้เขตปกครองทั้งหมด 12 เขต ส่งบรรณาการเด็กชาย-หญิง เข้าพิธีเก็บเกี่ยวที่เรียกว่า ‘เกมล่าชีวิต’

เรื่องราวเป็นของตัวละครหลักอย่าง ประธานาธิบดีสโนว์ กับชีวิตในวัยเด็กที่คลุกคลีอยู่กับเกมล่าชีวิตในฐานะที่ปรึกษา และ ลูซี่ เกรย์ แบร์ด บรรณาการเด็กหญิงจากเขต 12 และการไต่เต้าขึ้นสู่อำนาจ

คุณไม่มีสิทธิ์ขังพวกเขาแล้วให้อดอาหาร หรือลงโทษพวกเขาโดยไม่มีเหตุผลอะไรเลย คุณไม่มีสิทธิ์ไปพรากชีวิตหรืออิสรภาพของพวกเขา เพราะนั่นคือสิ่งที่เราทุกคนเกิดมามีเหมือนกัน มันไม่ใช่ของที่คุณจะมาพรากไปเสมือนว่านั่นเป็นของของคุณ การเป็นผู้ชนะในสงครามไม่ได้ทำให้คุณมีสิทธิ์นั้น การมีอาวุธมากกว่าไม่ได้ทำให้คุณมีสิทธิ์นั้น การเป็นพลเมืองของแคปิตอลก็ไม่ได้ทำให้คุณมีสิทธิ์นั้น

ช่วงเวลาที่สงครามใหญ่ระหว่างเขตปกครองกับแคปิตอลจบลงได้ไม่กี่ปี พร้อมกับความพ่ายแพ้หมดท่าของเขต 1 ถึง 13 สังคมของแคปิตอลในตอนนั้น ช่างต่างกับตอนปัจจุบัน หลังการต่อสู้จบลง แคปิตอลซึ่งเป็นผู้ชนะ คิดหาวิธีล้างแค้นความเจ็บช้ำที่เจอในสงคราม และอยากทำให้ผู้แพ้สำนึกถึงความผิดของตัวเองตลอดไป สิ่งนั้นคือ ‘เกมล่าชีวิต’ บทลงโทษที่แสนเจ็บปวดแก่พวกเขตปกครอง ซึ่งเกมที่เอาเด็กมาสู้กันจนตายในสมัยนั้น ช่างเป็นเกมที่โหดร้ายและน่าอดสูมากกว่าที่เราเห็นใน The Hunger Games ในสามเล่มแรกของผู้เขียน

เกมล่าชีวิต ไม่ใช่รายการเกมโชว์น่าดูเหมือนยุคของแคตนิส ไม่มีความตื่นเต้น ไม่มีอารมณ์ร่วม ไม่ต่างอะไรกับการเดินเข้าสวนสัตว์แล้วดูสัตว์ที่อยู่ในกรง แต่เปลี่ยนจากสัตว์มาเป็นเด็กจากเขตปกครองแทน ซึ่งภาพแบบนั้นยังไม่ได้เป็นเรื่องคุ้นเคยของคนในแคปิตอลเหมือนอย่างปัจจุบัน ไม่มีคนปกติที่ไหนต้องการจะดูเด็ก 24 คน ต่อสู้กันจนตาย มันหดหู่เกินไป ผู้ชนะเพียงหนึ่งเดียวก็ได้เพียงแค่กลับไปยังเขตปกครองของตัวเองและมีชีวิตแบบเดิม

สมัยที่แคตนิสต้องลงแข่ง ผู้ดูแลและที่ปรึกษาคือบรรณาการที่เคยชนะในการแข่งขันครั้งก่อนๆ ทว่าในยุคของคอริโอเลนัส บรรณาการชายหญิงทั้ง 24 คน จะมีที่ปรึกษาเป็นนักเรียนหัวกะทิของแคปิตอล และบรรณาการผู้ชนะเพียงหนึ่งเดียวจะได้รางวัลกลับไปในหลายๆ อย่าง

คอริโอเลนัสหรือคอริโอ วัย 18 ปี จากตระกูลที่ (เคย) รุ่งเรืองที่สุดตระกูลหนึ่งของแคปปิตอล อย่างตระกูลสโนว์ ตระกูลของเขามาถึงจุดที่ตกต่ำที่สุดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในช่วงสงคราม แต่ด้วยศักดิ์ศรีและความคิดที่ว่าตระกูลสโนว์จะต้องอยู่เหนือสุด เขาจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองรอดพ้นจากสภาพไร้อนาคต และกอบกู้เกียรติยศของตระกูลเขากลับคืนมาให้ได้

คอริโอเลนัสไม่ได้ดูเลวร้ายเหมือนช่วงบั้นปลายของชีวิตตามที่ทุกคนได้เห็น เขาคือผู้โดดเด่น สุภาพอ่อนน้อม ช่างพูดและมีความคิด คือหนึ่งในนักเรียนที่ถูกเลือกให้ดูแลบรรณาการหนึ่งคนจากเขตปกครอง หากโชคดีคอริโอเลนัสจะได้ดูแลเด็กจากเขต 1 และ 2 ที่มักมีสถิติชนะบ่อยกว่าเขตอื่น เขาคาดหวังกับการได้มีส่วนร่วมในเกมล่าชีวิต ทว่ากลับได้ตัวแทนหญิงจากเขต 12 นามว่า ‘ลูซี่ เกรย์’ เด็กสาวที่ไม่ได้มีร่างกายกำยำแข็งแกร่งเหมือนบุรุษ เด็กสาวมอซอจากเขตห่างไกลที่มักตายก่อนเขตอื่นๆ มาเสียได้ แต่เด็กผู้หญิงจากเขต 12 คนนี้คือส่วนสำคัญ ที่ทำให้คอริโอเลนัส สโนว์ ได้รู้จักกับคำว่าความเป็นมนุษย์

‘และเขารักเธอจริงๆ! เขารักเธอ! ก็แค่เพียงไม่กี่ชั่วโมงที่เขาได้มาใช้ชีวิตใหม่อยู่กลางป่า เขาก็พบว่าเขาไม่ชอบมันเอาเสียเลย ทั้งความร้อนทั้งหนอน และพวกนกที่เอาแต่ร้องไม่หยุด…’

Are you, are you Coming to the tree? They strung up a man. They say who murdered three. Strange things did happen here, no stranger would it be. If we met at midnight in the hanging tree.

โลกของแคปิตอลล้วนเต็มไปด้วยการทรยศหักหลัง หลายคนจำต้องทิ้งความเป็นมนุษย์ที่เพิ่งได้สัมผัสถึงความสุข และการเป็นคนดีคงไม่ทำให้คุณได้สิ่งที่ถวิลหา

เมื่อคนสองคนไม่มีปัจจัยข้อไหนที่เข้ากันได้เลย ในที่สุดความฝันที่จะอยู่ร่วมกันก็พังทลาย เมื่อความลุ่มหลงเบาบางลง คอลิโอเลนัสก็เริ่มกลับมามองเห็นสิ่งที่เขารักมากที่สุด รักมากกว่าที่รักเธอเสียอีก นั่นก็คืออำนาจ เกียรติยศ และตัวของเขาเอง

เมื่อถึงคราวที่เขาจะต้องเลือก แน่นอนที่สุดว่าคนอย่างคอลิโอเลนัส ย่อมที่จะเลือกเส้นทางสู่อำนาจอย่างไม่ต้องสงสัย และหากว่าความรักคืออุปสรรค เขาก็พร้อมที่จะทำลายมันได้อย่างไม่ลังเล

คอริโอเลนัส ผู้ใฝ่หาอำนาจและการควบคุมได้เลือกที่จะก้าวข้ามเส้นมาสู่ความชั่วร้าย ด้วยการตัดสินใจอันเกิดจากทัศนคติ และแรงผลักดันภายในจิตใจของเขาเอง ที่ต้องการจะมุ่งไปสู่เส้นทางที่เขาคิดว่าเป็นความสำเร็จ ซึ่งเขาคงจะไม่สามารถคว้ามันมาได้ โดยปราศจากการทำร้ายทำลายผู้คนที่รักและไว้ใจเขา

‘บางครั้งเขาจะนึกถึงช่วงเวลาอันหวานซึ้งและหวังให้ทุกอย่างไม่ได้จบลงแบบนี้ แต่เรื่องระหว่างเขาและเธอคงไม่มีทางเป็นไปได้ ต่อให้เขาเลือกที่จะอยู่ต่อ พวกเขาก็ยังแตกต่างกันเกินไป และเขาไม่ชอบความรัก มันทำให้เขาดูโง่และอ่อนแอเสียเหลือเกิน’

กว่าที่คนคนหนึ่งจะกลายมาเป็นคนที่ร้ายสุดขั้วได้ พวกเขาอาจไม่ได้มีจุดเริ่มต้นแบบนั้นมาตั้งแต่กำเนิด หากแต่ส่วนหนึ่งเป็นเพราะโลกใบนี้ที่มีส่วนทำให้พวกเขากลายเป็นเช่นนั้น

เมื่อวันเวลาผ่าน เกมล่าชีวิตที่ถูกละเลยกลับกลายเป็นเกมยอดนิยมที่มีผู้ชมสูง รูปแบบการเล่น กฏเกณฑ์ต่างๆ เปลี่ยนไป ซึ่งคอริโอเลนัส สโนว์ คือส่วนสำคัญที่ทำให้เกมล่าชีวิตเดินไปถึงจุดนั้น

งานเลี้ยงยังไม่จบ จนกว่าจะได้ยินเสียงร้องของนกม็อกกิ้งเจย์

สนุกแบบสนุกมากกกกก จนอยากกลับไปย้อนอ่านสามเล่มแรกใหม่อีกรอบ นี่ถ้าอ่านหนังสือมีสาระได้ตั้งใจและรวดเร็วเท่านิยายได้คงดี 55