#priwreadbooks จดหมายรักฉบับสุดท้าย LAST LETTER

#Bibli อิวาอิ ชุนจิ เขียน ฉัตรขวัญ อดิศัย แปล

ตอนแรกคิดว่าจะเดินเรื่องแบบการเขียนโต้ตอบเป็นจดหมายกัน แต่ความจริงแล้วเป็นการเดินเรื่องแบบนิยายเรื่องอื่น โดยเล่าเรื่องทั้งหมดผ่านมุมมองของเคียวชิโร่ที่เล่าเรื่องของยูริ (และมิซากิ) ซ้อนไปอีกชั้นนึง

คิชิเบโนะ ยูริ แม่บ้านที่อาศัยอยู่กับสามีและลูกสาว เธอกลับบ้านไปร่วมงานศพของ โทโนะ มิซากิ พี่สาวของเธอซึ่งทำให้เธอได้พบกับ อายูมิ หลานสาวที่ไม่ได้เจอกันมานาน อายูมิยังทำใจยอมรับการตายของแม่ตัวเองไม่ได้ เธอจึงไม่พร้อมที่จะเปิดอ่านจดหมายฉบับสุดท้ายที่แม่ทิ้งไว้ให้ก่อนจากไป

ยูริตัดสินใจไปร่วมงานเลี้ยงรุ่นเพื่อนสมัยมัธยมของมิซากิ โดยยูริถูกคนเข้าใจผิดว่าเธอคือพี่สาว สุดท้ายเธอก็ไม่ได้บอกความจริงกับทุกคนไปว่าพี่สาวของเธอเสียชีวิตไปแล้ว แต่กลับสวมบทบาทเป็นพี่สาวตลอดงาน มีเพียง โอโตซากะ เคียวชิโร่ นักเขียนหนุ่มผู้เป็นรักแรกพบของยูริเท่านั้นที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ มิซากิ แต่ทว่าเขากลับแกล้งทำเป็นจับไม่ได้

เคียวชิโร่ได้ส่งข้อความผ่านทางมือถือมาหายูริ (ที่ปลอมตัวเป็นมิซากิ) ด้วยประโยคสั้นๆ ที่ว่า “ถ้าบอกว่ายังรักคุณอยู่จะเชื่อหรือเปล่า”

เพราะประโยคเดียวที่เคียวชิโร่พิมพ์มา ทำให้สามีของยูริโมโหมาก จนทำโทรศัพท์ของเธอพังจนใช้งานไม่ได้อีก

ยูริจึงเริ่มติดต่อกับเคียวชิโร่ทางจดหมายโดยใช้ชื่อของมิซากิ ซึ่งส่วนมากเป็นการสื่อสารทางเดียว เคียวชิโร่รู้ว่าคนที่เขียนมาคือยูริ เขาแค่หวังว่าเขาจะได้ข่าวคราวของมิซากิบ้างเท่านั้น

แต่แล้วเรื่องราวก็เข้าไปพัวพันกับ อายูมิ ลูกสาวของมิซากิ และโซโยกะ ลูกสาวของเธอเอง เพราะเคียวชิโร่ตัดสินใจเขียนจดหมายตอบกลับไปหามิซากิ ที่ที่อยู่เดิมสมัยมัธยม นั่นก็คือบ้านพ่อแม่ของพวกเธอ ซึ่งปัจจุบัน อายูมิ ได้พักอาศัยอยู่ที่นี่ และ โซโยกะ มาอยู่เป็นเพื่อนลูกพี่ลูกน้องในช่วงปิดเทอม

จดหมายเหล่านี้ได้นำพาคนทั้งสองรุ่นให้เผชิญหน้ากับความรู้สึกที่รอการเปิดเผย และหมุนเข็มนาฬิกาของพวกเขาให้เดินหน้าต่อไป

เราไม่อาจปฏิเสธความเจ็บปวดเสียใจเมื่อเกิดความสูญเสียในวันที่ร่างกายของคนสำคัญจะไม่ปรากฏให้เห็นตรงหน้า และเราไม่อาจพบเจอคนคนนั้นได้อีกต่อไป แต่ทุกบรรยากาศ ทุกความทรงจำ ทุกความรู้สึก จะยังคงอยู่ในหัวใจของเราตลอดไป และคนนั้นจะยังเป็น ‘คนสำคัญ’ ของเราอยู่เสมอไม่มีวันเสื่อมคลาย

ดังเช่นเรื่องราวทุกตัวอักษรที่ถูกเขียนลงบนจดหมาย ที่แม้เวลาผ่านไปจนหมึกจะจาง กระดาษจะเปลี่ยนสี แต่ทุกความทรงจำดีๆ จะถูกเก็บรักษาเอาไว้ตรงนั้น รอให้เรากลับไปเปิดอ่านอีกครั้งเพื่อเรียกช่วงเวลาน่าจดจำเหล่านั้นกลับคืนมา