#priwreadbooks ฉันยังคิดถึงเธอเสมอ
#HappyBanan กู้ซีเจวี๋ย (Gu Xi-Jue) เขียน ทวนนที แปล
สวี่ชิงเฉิง สมัยวัยเยาว์บังเอิญได้พบกับ ซูผ้อ เด็กหนุ่มนักเรียนโรงเรียนอุปรากรจีน ผู้หล่อเหลาใจดีและเป็นมิตร และได้เขาช่วยเหลือไว้ในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เช่น บอกทาง กางร่มให้ เก็บของที่ตกให้ ซื้อขนมให้ จ่ายเงินค่ายาให้
แน่นอนว่าเจอแบบนี้เข้าไป สาวน้อยก็ตกหลุมรักเข้าเต็มๆ เลยพยายามเนียนๆทำเป็นบังเอิญไปเจอเขาอีกหลายต่อหลายครั้ง
ส่วนพระเอกนั้น ตอนแรกคิดว่านางเอกเป็นเด็กผู้หญิงอีกคนที่เคยรู้จักสมัยเด็ก ที่ได้เล่นละครทีวีด้วยกัน ด้วยหน้าตาที่คล้าย แถมชื่อเล่นนางเอกก็เหมือนกันกับชื่อเด็กคนนั้นอีก เลยมีไมตรีด้วยค่อนข้างมาก
แต่ด้วยอะไรหลายๆ อย่าง เช่น อาจารย์ของซูผ้อ แอบเก็บจดหมายของสวี่ชิงเฉิงไป คำเตือนของอาจารย์ให้ตั้งใจเรียน การตายของพ่อ
สุดท้ายทั้งคู่ก็ต้องแยกจากกันด้วยความค้างคาใจ แถมคำพูดประโยคสุดท้ายยังเป็น “ผมจำคนผิด ขอโทษด้วย”
เล่นเอาสวี่ชิงเฉิงเฮิร์ตมาก หลอนต่อมาอีกแปดเก้าปี แม้จะมีคนมาจีบอีกเท่าไหร่ก็ไม่สนใจใครเลย
ในอดีตนั้น ซูผ้อก็น่าจะชอบสวี่ชิงเฉิงบ้าง (อารมณ์แบบบ้านเงียบ อยากมีน้องสาว) แต่ความรู้สึกช้า แต่ดันจำนางเอกได้ไม่เคยลืม ถึงผู้ใหญ่จะหาคนมาดูตัวหรือจะหาแฟนให้ พี่เขาก็ปฏิเสธเรียบเลยเหมือนกัน
แปดเก้าปีต่อมา เมื่อสวี่ชิงเฉิงมาฝึกงานกับอารองในตำแหน่งผู้ช่วยผู้กำกับ เธอก็ได้พบกับเขาคนนั้นอีกครั้ง ซูผ้อ นักแสดงนำชายตัวพระที่มีชื่อเสียงของคณะงิ้วที่มาแสดงงิ้วคุณฉวี่ที่อารองของเธอเป็นผู้กำกับ
เมื่อได้พบกับรักแรกอีกครั้ง เหตุใดเขายังเหมือนปีนั้นไม่เปลี่ยนแปลง ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติ เป็นตัวของตัวเอง สุขุมเยือกเย็น
สวี่ชิงเฉิง มองชายหนุ่มรูปงามที่เดินผ่านเธอไป ใจคิดว่าเกือบไปแล้ว โชคยังดีที่ดูเหมือนเขาจำเธอไม่ได้ เธอจึงแสร้งทำเป็นเพิ่งรู้จักเขาครั้งแรก ฝ่ายชายก็ทำเนียนตามน้ำไป (เป็นนักแสดงอยู่แล้ว ตีบทแตกฉลุย)
ว่าแต่ ทำไมเขาถึงมีท่าทีแปลกๆ กับเธอนะ ทั้งขโมยกินข้าวกล่องเธอตั้งแต่ไปทำงานวันแรก แล้วยังพยายามพูดและทำกิริยาหลายอย่างที่ทำให้เธอหน้าแดงอีก หรือเขาจะชอบเธอในตอนนี้ขึ้นมากันแน่
ขณะที่เธอกำลังกลืนไม่เข้าคายไม่ออก พยายามหลีกหนีเรื่องราวในอดีต แต่ก็ตัดเขาออกจากใจก็ไม่ได้ ชายหนุ่มที่เธอไม่อาจเข้าใจได้ก็ถามขึ้นว่า “คุณสวี่ชิงเฉิง ผมชื่อซูผ้อ อายุสิบสี่ปีก็เรียนงิ้ว ร้องเพลงงิ้วมาสิบเอ็ดปีแล้ว งานอดิเรกมีไม่มาก นิสัยก็พอใช้ได้ ทำอาหารทั่วไปเป็นนิดหน่อย อยากถามคุณว่า คุณต้องการไหม”
หนังสือจบแบบ Happy Ending แล้วก็มีบทพิเศษตอนท้ายในหลายๆ เรื่อง มีเฉลยเรื่องที่เข้าใจผิดกันตั้งแต่แปดเก้าปีก่อนนู้น เอาจริงแอบอ่านยากตรงที่เราไม่มีความรู้เรื่องงิ้วใดๆ เลย มันก็จะมีสิ่งที่อ่านแล้วไม่เข้าใจ นึกภาพตามไม่ออกอยู่ ก็เลยอ่านผ่านๆ ไปบ้าง
//ยืม ebook จาก TKRead
