#priwreadbooks ชาเขียวอุ่นๆ กับคุณในวันจันทร์

#Piccolo มิจิโกะ อาโอยามะ เขียน อภิวัฒน์ พวงไธสง แปล

ภาคต่อของ “โกโก้อุ่นๆ กับคุณในวันพฤหัสฯ” เอาจริงๆ ควรอ่านภาคแรกมาก่อน และอ่านในเวลาใกล้ๆ กัน เพราะตัวละครมีการปะติดปะต่อเรื่องราวกันมาจนถึงภาคนี้ แต่ถ้าอ่านเล่มนี้เลยก็สามารถอ่านได้ แต่จะไม่อินเท่าอ่านเล่มแรกมาก่อน

ณ มาร์เบิ้ลคาเฟ่ คาเฟ่ที่ตั้งอยู่ริมน้ำซึ่งเรียงรายไปด้วยต้นซากุระ คาเฟ่แห่งนี้เปิดทุกวันอังคารถึงวันอาทิตย์ ปิดให้บริการในวันจันทร์ มาสเตอร์เจ้าของร้านจึงหากิจกรรมให้แก่ลูกค้าที่ผ่านไปมา ด้วยการเปิดมัทฉะคาเฟ่ขึ้นในวันจันทร์ (ที่ก็ไม่ได้เปิดทุกวันจันทร์ด้วย)

พร้อมด้วยเรื่องราว 12 เรื่องที่ผูกร้อยกันไว้ จากโตเกียวถึงเกียวโต จากมกราคมถึงธันวาคม

• มัทฉะคาเฟ่ในวันจันทร์ (มกราคม/โตเกียว)
• จรดจดหมาย (กุมภาพันธ์/โตเกียว)
• นกนางแอ่นในฤดูใบไม้ผลิแรกแย้ม (มีนาคม/โตเกียว)
• ฝนโปรายกระจกรับแสง (เมษายน/โตเกียว)
• เฮียวชิงิเลื่อนลั่น (พฤษภาคม/เกียวโต)
• นะโกชิโนะฮาราเอะ (มิถุนายน/เกียวโต)
• คุณลุงและทังซะคุ (กรกฎาคม/เกียวโต)
• เสาะหาเล่มที่ขาดหาย (สิงหาคม/เกียวโต)
• ใต้ต้นสนเดลต้า (กันยายน/เกียวโต)
• จิงโจ้คอยท่า (ตุลาคม/เกียวโต)
• ตั๊กแตนตำข้าวลวงตา (พฤศจิกายน/โตเกียว)
• วันมงคล (ธันวาคม/โตเกียว)

ความทรงจำของมนุษย์เป็นสิ่งเลือนราง แล้วพวกเราก็จะลืมเลือน แม้แต่เรื่องที่เราคิดว่าต่อให้อยากจะลืม ก็คงลืมไม่ลง ความจริงแล้ว เราอาจจะกลัดผิดจุด ติดหมุดผิดที่ หลงตำแหน่งกักเก็บไว้ในที่ผิดพลาดคลาดเคลื่อนก็ได้ เราทุกคนอาจเพียงแค่จำในแบบที่เราอยากจดจำ

แค่ให้ความสำคัญกับสิ่งที่ตัวเองรู้สึกว่ามันสำคัญที่สุดแค่นั้นก็พอแล้ว ทำอย่างที่อยากก็พอแล้ว

กฎแห่งธรรมชาติซึ่งดูไร้เหตุผล เปลี่ยวเหงาอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็บริสุทธิ์และอุดมสมบูรณ์ น้อมรับความกรุณา ขณะเดียวกันก็หวาดประหวั่น เผชิญหน้ากับอารมณ์ที่ตัวเองนั้นทำอะไรไม่ได้

แค่เราพูดสิ่งที่อยากพูดให้มากกว่านี้ก็พอแล้ว แค่เราทะเลาะกันเท่านั้นก็พอ ไม่ต้องเก็บปากเงียบแอบซ่อนไว้คนเดียว ไม่ต้องแอบสมเพชตัวเองเพราะคำดูถูก

ฉันเป็นได้ทุกอย่าง ฉันไปได้ทุกที่

“ไม่เห็นต้องพยายามทำตามเลย” เธอจะไม่มีทางพยายามทำตามที่ผมต้องการเด็ดขาด เธอปกป้องและย่างเดินไปตามเส้นทางที่เธอต้องการ ขณะเดียวกันก็เคารพเส้นทางของผม เธอเป็นแบบนั้นมาโดยตลอด

ต่อให้ได้อะไรมาตามที่วาดหวังไว้ แต่แค่นั้นก็ยังพูดไม่ได้ว่าฝันเป็นจริง การจะทำให้ฝันเป็นจริงได้นั้น คือการที่เราก้าวข้ามผ่านเรื่องที่เราไม่คาดฝันและทำมันให้ประสบผลสำเร็จ

ถ้าลองมองย้อนกลับไป มีมือมากมายที่ผูกสัมพันธ์ประสานกันอยู่ หากเพียงมือคู่เดียวหลุดออกจากกัน ก็จะไม่มีทางเดินทางมาถึงจุดนี้ได้ ไม่ว่าจะเป็นการมาพบกันแบบไหนก็เกิดขึ้นได้ เพราะมีมือของคนที่ไม่รู้หน้า ไม่รู้ชื่อมากมายประสานต่อกันอยู่ ที่วิเศษที่สุดคือ เรื่องที่ใครสักคนซึ่งประสานมือกันอยู่ไกลออกไป ไม่รู้แม้สักนิดว่าตัวเองอาจจะทำให้ใครสักคนที่ไหนสักแห่งมีความสุขก็ได้ มันคือการที่ผลผลิตซึ่งอยู่รอบตัวเราขับเคลื่อนใครบางคนที่เราไม่รู้จัก

ทั้งลูกของตั๊กแตนตำข้าว ทั้งต้นไม้ที่อยู่ตรงนั้น และพวกเธอทั้งสามก็เหมือนกัน สิ่งมีชีวิตทั้งหมดนั้นเท่าเทียมกัน ไม่ใช่แค่พ่อและแม่ แต่ทั้งหมดเติบโตขึ้นมาด้วยการเลี้ยงดูจากทุกๆ คนทุกๆ สิ่ง

โชคชะตาเป็นสิ่งที่เปราะบางมาก หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ให้ความสำคัญกับมันเพียงครั้งเดียวมันอาจจะขาดเอาง่ายๆ คำแต่ละคำที่ส่งหากัน ช่วงเวลาสั้นๆ ที่พบหน้า ความคิดคำนึงถึงอีกฝ่ายในเวลาเหล่านั้น มันคือสิ่งที่ดำเนินไปด้วยความจริงใจและความทุ่มเท

บางเรื่องช่วยเยียวยาจิตใจ บางเรื่องอ่านแล้วก็น้ำตาซึมไปด้วย ชอบความคง concept ตัวละครต่อเนื่องกันในแต่ละบท

ทำให้รู้สึกว่าทุกอย่างบนโลกนี้มีความเชื่อมโยงกัน

เราทุกคนไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกนะ
พวกเราอยู่ท่ามกลางกันและกัน
ทะนุถนอม ดูแลกัน ทั้งโดยตั้งใจ และไม่ได้ตั้งใจ

ขอบคุณหงส์ที่ให้ยืมมาอ่านจ้า