#priwreadbooks พักตร์อสูร

#สุชาคริยา สุชาคริยา เขียน

เพชรน้ำค้าง อายุ 27 ปี อาชีพเป็นช่างแต่งหน้าเอฟเฟคต์ โดนยิงเพราะช่วยอาแปะข้างบ้านตอนถูกปล้น จนวิญญาณหลุดออกจากร่างทะลุมิติย้อนไปในยุคโบราณ

เมื่อตื่นขึ้นมาหลังจากถูกยิง พบว่าตัวเองอยู่ในร่างของเด็กหญิงคนหนึ่ง เด็กน้อยอุษามันตรา อายุ 3 ขวบ ซึ่งเจ็บป่วยออดๆ แอดๆ มาตั้งแต่เกิด ซ้ำยังไม่ยอมพูด

โชคชะตาหรือเวรกรรม ที่ทำให้เธอมาโผล่ในดินแดนแห่งนี้ (เป็นเมืองสมมติในจินตนาการ) ณ แคว้นมิถิลา

นี่เธอจะหัวเราะหรือร้องไห้กับเรื่องที่พบเจอกันดีเนี่ย “ขอชีวิตเก่าของฉันคืนมาเถิด” แม้จะตะโกนก้อง แต่ลึกๆ ก็เหมือนถูกมัดมือมัดเท้าให้ดิ้นไม่หลุด แล้วก็ยังต้องพยายามหาทางเอาตัวให้รอดกับสังคมแปลกประหลาด แถมพ่อใหม่ นายช่างโชติระเส ทายาทโรงหล่อมนสิการ ก็ดันมีเมียตั้งหกคน ถึงแม้เธอจะเป็นลูกเมียเอก นางตยาวดี แต่เมียเอกก็ไม่เคยได้รับความรักและความสนใจ โผล่มาที่ใหม่ทั้งที ดันมาเป็นลูกของแม่ที่พ่อไม่รักเสียอีก

“เอาล่ะวะ! ไม่สู้ก็ต้องสู้ ไม่อย่างนั้นก็ถูกส่งไปเป็นนางห้องผู้ชายคนใดคนหนึ่งในยุคนี้แน่ๆ”

พอฟื้นขึ้นมาในร่างเด็ก เธอก็เริ่มใช้ความสามารถของตนเองแก้ไขปัญหาให้แม่ ออดอ้อน เอาใจ จนพ่อหันมารักและใส่ใจ พูดจาฉะฉานเกินเด็ก เฉลียวฉลาดที่สุดในบรรดาลูก 8 คน จนท่านปู่ยอมให้เข้าไปช่วยงานในโรงหล่อ ฉีกกฎตระกูล พ่อก็ยอมสอนให้ร่ำเรียนเขียนอ่าน อุษามันตราใช้วิชาความรู้ของคนยุคใหม่ พร้อมกับงัดมารยาหลายร้อยเล่มเกวียนออกมาเพื่อใช้ในการอยู่รอดของตัวเองและมารดา

ตอนอายุ 6 ขวบ เข้าช่วยเหลือกิจการของครอบครัวในภาวะวิกฤติ เมื่อปู่ตาย พ่อติดการพนัน จนเกือบล่มจม เป็นหนี้พ่อค้าวาณิชย์ใหญ่ชื่อ พะลัญจะ อายุ 25 ปี ซึ่งต่อไปจะมีบทบาทสำคัญเป็นตัวร้ายไปตลอดเรื่อง รวมถึงทำให้มนสิการพ้นภัยจากการปล้นครั้งใหญ่ของโจรตุมหัง

และเธอก็เริ่มค้าขายตอน 7 ขวบ ด้วยความช่วยเหลือของท่านตา และปล่อยข่าวว่าตนเองเสียโฉม จนต้องปิดบังใบหน้า เพราะในความเป็นจริงนั้นเป็นหญิงที่งดงามชนิดล่มบ้านล่มเมือง

จากนั้น บิดาก็ (ไปขอร้อง กราบกราน แลกเปลี่ยน) นำเธอไปฝากตัวเป็นศิษย์สำนักท่านครูวัฑฒะโก ซึ่งเลื่องชื่อด้านศาสตร์การปกครอง วิชาการต่อสู้และวิทยาการต่างๆ เป็นที่นิยมของบุคคลชั้นสูงและกษัตริย์รวมถึงพระจุฑามณีมาศ องค์รัชทายาทแห่งมิถิลานครด้วย ซึ่งทั้งคู่ได้พบกันครั้งแรกที่นี่

บิดาให้เธอปลอมตัวเป็นเด็กชายภายใต้ชื่อ อุษะ เพื่อเข้าเรียน ด้วยความเก่งกาจใช้เวลาไม่นานก็กลายเป็นศิษย์เอกของท่านครู สำเร็จตำราพิชัยสงคราม และศิลปะการต่อสู้จนมีชื่อเสียงเลื่องลือ เป็นการเรียนแบบไพรเวท โดยมีผู้ที่รู้ว่าเธอเป็นเด็กหญิงแค่เพียง ศิษย์พี่ทักขิเณ และท่านครูเท่านั้น

นางใช้ฝีมือจากการเป็นช่างแต่งหน้า ตกแต่งสร้างบาดแผลบนใบหน้าตนเองให้เสียโฉม และพอโตขึ้นเรื่อยๆ ก็ทำหน้ากากยาง ที่ท่านครูวัฑฒะโกเรียกว่า ‘พักตร์อสูร’

อายุครบ 11 ย่าง 12 ถึงวัยที่ต้องหมั้นหมาย พระเจ้าวิเทหะกษัตริย์แห่งมิถิลานคร เรียกตัวให้เข้าวัง เพื่อกำหนดดูตัวหมั้นหมายกับพระจุฑามณีมาศ เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองพบกันแบบเป็นทางการ แล้วมีการปะทะฝีปากกัน เพราะอุษาไม่ยอมหมั้น แต่พระเอกก็ตื๊อจัง แถมต้อนจนนางจนมุม หมดทางหนี ต้องหมั้นหมายไว้แบบไม่กำหนดระยะเวลา จนกว่านางจะยินยอมพร้อมใจแต่งงานด้วยตนเอง

ตอนอายุ 19 เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในแผ่นดินมิถิลานคร ทั้งราชวงศ์ของพระเจ้าวิเทหะถูกปลงพระชนม์โดยกบฏ สุสุทโธมหาอำมาตย์ บ้านเมืองไพร่ฟ้าเดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า

ระหว่างการเดินทางไปค้าขาย อุษามันตราได้ช่วยชีวิต ‘ปิ่น’ ชายที่บาดเจ็บสาหัสจากการถูกรุมทำร้ายเอาไว้ อุษาจับพี่ปิ่นปลอมตัวเป็นหญิงและพาตัวไปรักษาต่อที่เรือนโดยอ้างว่าเป็นญาติผู้หญิงที่โดนทำร้ายกายและใจมาจากไพศาลี

เรื่องราวซับซ้อนขึ้น เพราะสุสุทโธอยากได้ตัวอุษามันตรา เพราะความเฉลียวฉลาดและบารมีของมนสิการ จึงใช้อิทธิพลบีบจนบิดาและท่านครูต้องช่วยกันวางอุบายหาทางให้อุษาออกเรือนไปกับพี่ปิ่น ซึ่งความจริงคือพระจุฑามณีมาศที่รอดชีวิต

พระจุฑามณีมาศ เป็นพระเอกที่มั่นคงในความรักที่มีต่อนางเอกที่สุด คาแรคเตอร์ตัวละครนี้จะดูเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ (ยกเว้นกับน้องอุษา) แต่อย่าให้ได้พูด พอพูดขึ้นมา จะเห็นได้ถึงความฉลาดของตัวละครนี้ขึ้นมาทันที พี่ปิ่นชอบจีบน้องอุษาด้วยกลอน เจ้าบทเจ้ากลอนเป็นที่สุด

พระจุฑามณีมาศ องค์รัชทายาทแห่งมิถิลานคร บุรุษเจ้าของดวงเนตรเยือกเย็นประดุจน้ำใส ภายใต้พระพักตร์เรียบเฉยแต่สื่อความ กรอบภายใต้ พักตร์อสูร มิอาจกางกั้นความรู้สึกรักในตัว อุษามันตรา พระองค์ทั้งรักและเทิดทูนอุษามันตรา หญิงผู้แตกต่างแต่เด่นชัดในความรู้สึกของพระองค์ หญิงงามเพียบพร้อม ผู้ซึ่งกุมหนทางแห่งการกอบกู้บัลลังท์มิถิลานครกลับคืน และจักนำพาพระองค์ก้าวสู่ตำแหน่ง พระเจ้าวิเทหะองค์ใหม่โดยสมบูรณ์

แม้นางเอกทำการแต่งงานออกเรือนไปแล้ว สุสุทโธ ก็ยังหาทางใช้โจรลอบฆ่าพระเอกอยู่ แต่ด้วยความที่นางเอกมีบุญคุณกับชาวโจรมาหลายครั้ง ก็เลยรอดชีวิต แต่ เมื่อเธอเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริง สุสุทโธก็ตามตอแยหนัก หาทางจะเคลมเธอท่าเดียว

การต่อสู้ ชิงไหวชิงพริบ เพื่อเอาตัวรอด ลงสนามออกรบ ช่วงชิงบัลลังก์คืนในนามรัชทายาท และตัวร้ายอีกตัวที่กลับมามีบทบาทสำคัญในตอนท้ายคือ พะลัญจะ ซึ่งหลงใหลคลั่งไคล้อุษามันตราและทำทุกทางเพื่อให้ได้นางไปครอง แถมวาระสุดท้ายที่รู้ว่าจะไม่ได้ตัวนาง ก็ยิงธนูใส่ท้องเธอเข้าไปอีก เธอสลบลงในอ้อมกอดของพระจุฑามณีมาศ

17 ปีผ่านไปที่เมืองนั้น เมื่อเธอลืมตาตื่นมาในโลกเดิม เพชรน้ำค้าง พบว่าเพิ่งผ่านไปวันกว่าๆ เท่านั้น จากนั้นเธอก็ใช้ชีวิตไปอีกเจ็ดสิบปี ด้วยความทรมานด้วยคำนึงถึง พี่ปิ่น ตลอดมา ไม่รับรักใคร และหลับตาจากโลกนี้ไป

แต่พอจากโลกนี้ไป ก็ไปโผล่ที่ มิถิลานครในร่างของอุษามันตราอีก ซึ่งที่นี่เธอหลับไปได้เจ็ดวันกว่าเกือบแปดวัน (คือเหมือน สิบปีที่หนึ่ง นับหนึ่งวันอีกที่หนึ่ง แล้วเป็นเหมือนกันอีกต่างหาก)

กลับมาช่วงแรกๆ ก็คือ นางเอกลืมไปหลายเรื่อง เหตุการณ์ต่างๆ (แม้ที่นี่จะผ่านไปไม่กี่วัน หรือไม่กี่เดือน) ลืมภาษาพูด พูดภาษาแปลกๆ จนอาจจะทำให้หลายคนรู้สึกประหลาดไปบ้าง (ก็แหงสิ กลับไปอยู่โลกเดิมมาตั้งเจ็ดสิบปี)

เรื่องนี้จบแบบ Happy Ending ตัวร้าย (ที่รู้ ณ ตอนนี้) คือตายหมด ส่วนครอบครัวของเธอ ชาวมนสิการ คนดีทั้งหลายที่อยู่ฝั่งรัชทายาท ปลอดภัยดี แม้อาจจะบาดเจ็บบ้างตามสถานการณ์

พระเอกนางเอก รักมั่นคง รักมาก ใส่ใจกันเสมอ คิดถึงอีกฝ่ายเสมอ พร้อมที่จะช่วยเหลือกัน แล้วก็ยังคิดถึงคนรอบข้างอยู่ตลอด เรื่องครอบครัว ความรัก การเมืองการปกครองใส่มาแบบลงตัว บางเรื่องก็ให้รู้เท่าๆ ที่ตัวละครรู้ทำให้เวลาชวนลุ้นไปด้วยว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง อีกฝ่ายทำอะไร

เป็นอีกเล่มที่สนุกมาก อ่านเพลิน วางไม่ลง ถึงแม้ภาษาจะค่อนข้างอ่านยาก หรืออ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ

// ผู้เขียนแจกฟรีช่วงวันหนึ่งใน MEB