#priwreadbooks ร้านขายเวลา

#piccolo คิมซ็อนย็อง เขียน สุมาลี สูนจันทร์ แปล

“ร้านขายเวลา” สถานที่ที่รับฟังคำขอพิเศษจากคุณ

อดีต คือห้วงเวลาที่ไม่อาจย้อนกลับ
ปัจจุบัน คือการพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด
และอนาคต เป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถรับรู้ได้

เรื่องราวของ “อนโจ” ซึ่งเป็นตัวเอกของเรื่องเปิด “ร้านขายเวลา” วัยรุ่นผู้ที่ไม่อยากทำงานพาร์ทไทม์ที่อื่น (เคยทำที่อื่นแล้วสองที่แต่ไม่ตอบโจทย์) เลยตั้งกิจการของตัวเองขึ้นมาเสียเลย ง่ายๆ ก็คือเป็นร้านรับจ้างสารพัดนึกที่ผู้ว่าจ้างอาจไม่มีเวลาหรือไม่อยากทำ ซึ่งเป็นคาเฟ่รับจ้างทางอินเทอร์เน็ตโดยใช้ชื่อร้านว่า “โครนอส” เธอตั้งร้านนี้ขึ้นจากการที่ตัวเองสูญเสียพ่อไป และอยากทำความฝันของพ่อให้เป็นจริงซึ่งก็คือการช่วยเหลือคนอื่น

“มนุษย์ไม่ได้ใช้ชีวิตตัวคนเดียว แต่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับผู้อื่น และเมื่อต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน การมอบความรักและความช่วยเหลือซึ่งกันและกันจึงเป็นหนทางในการใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้มากกว่าการจงเกลียดจงชังกัน
เด็กๆ เคยเกลียดเพื่อนหรือคนในครอบครัวไหม ตอนนั้นจิตใจของเราเป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกทรมานมากๆ เลยใช่ไหม นั่นเพราะการเกลียดใครสักคนก็เหมือนกับการทำร้ายตนเอง การทำสิ่งที่ไม่ดีก็เหมือนกัน เพราะการทำให้จิตใจของตัวเองรู้สึกไม่สบายก็เหมือนกับการฉีกทึ้งเนื้อหนังของตัวเอง
ดังนั้นไหนๆ เราก็ต้องอยู่ร่วมกันแล้ว ควรใช้ชีวิตด้วยการทำดี ด้วยจิตใจที่ดีเสียเลย ก็น่าจะดีกว่า จริงไหมครับ และหากเราสามารถช่วยชีวิตใครสักคน หรือช่วยให้เขารอดพ้นจากสถานการณ์ยากลำบากได้ ก็ยิ่งดีขึ้นไปอีก ใช่ไหมครับ
อาจมีคนที่ทำร้ายคนอื่นเพียงเพื่อเติมเต็มกิเกสของตนเอง แต่ถึงอย่างไรโลกนี้ก็จะยังเป็นโลกที่น่าอยู่ เพราะโลกนี้ยังมีคนที่มีใจที่จะแบ่งปันและช่วยเหลือผู้อื่น หากทุกคนช่วยกันพยายามแบบนี้ก็อาจเกิดเป็นคลื่นลูกใหญ่ที่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ได้ ยังมีคนที่ไม่ทิ้งละทิ้งศรัทธาและยังคงใช้ชีวิตอย่างงดงาม คอยอยู่เคียงข้างเราดั่งแสงแห่งความหวัง
หากสิ่งที่เราทำมีประโยชน์ต่อผู้อื่นและเราก็รู้สึกภาคภูมิใจกับมัน ก็ไม่มีงานใดที่ไร้ค่า แม้จะเป็นงานยากลำบากก็ตาม”

อนโจจึงเปิดร้านขายเวลาขึ้นมาโดยตั้งเงื่อนไขไว้สี่ข้อคือ

• หนึ่ง ปฏิเสธสิ่งที่เกินความสามารถของตนเอง
• สอง ไม่ทำเรื่องที่ไม่ถูกต้อง
• สาม เลือกเรื่องที่ช่วยปลอบประโลมลูกค้าได้แม้แต่น้อยก็ยังดี
• สี่ เหนือสิ่งอื่นใดคือเลือกงานที่ทำให้เวลากลายเป็นเงินได้จริง

ซึ่งในเล่มก็จะได้เห็นเคสที่อนโจรับทำเช่น เอาของที่ขโมยไปคืนที่ ไปกินข้าวกับคุณปู่แทนหลานตัวจริง เป็นตัวแทนส่งจดหมายให้กับสถานที่แห่งหนึ่งที่ห่างไกล แล้วในเล่มก็จะแทรกเรื่องข้อคิดเกี่ยวกับเวลาเล็กๆ น้อยๆ

บนโลกใบนี้
สิ่งที่ยาวที่สุด ขณะเดียวกันก็สั้นที่สุด
สิ่งที่รวดเร็วที่สุด ขณะเดียวกันก็ช้าที่สุด
สิ่งที่แบ่งได้เล็กที่สุด ขณะเดียวกันก็ขยายได้ยาวที่สุด
สิ่งที่ดูไม่สลักสำคัญที่สุด ขณะเดียวกันก็ทิ้งความเสียใจไว้มากที่สุด

หากไร้สิ่งนั้น ก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้
สิ่งที่กลืนกินสิ่งเล็กน้อยทั้งหมดเข้าไป
แล้วใส่ชีวิตและจิตวิญญาณให้แก่สิ่งที่ยิ่งใหญ่
สิ่งนั้นคืออะไร

เมื่อเวลาไหลไปตามธรรมชาติ
และไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไข
ร้านขายเวลาจะช่วยให้เราเห็นคุณค่า​ของ​เวลา
และทุกอย่างที่ทำลงไปอย่างแท้จริง

การใช้ชีวิตในช่วงเวลาที่ผ่านมา เราไม่มีทางรู้เลยว่าเวลาจะพาเราไปที่ไหน แต่ไม่ว่าอย่างไร สุดท้ายทุกคนก็สามารถผ่านวิกฤตินั้นมาได้พร้อมกับการตระหนักรู้ว่า “ทุกคนต่างก็ต้องการเวลา” และเวลาในตอนนี้ จะช่วยนำทางเราไปที่ไหนสักแห่ง ถ้าเราไม่ปล่อยเวลาในตอนนี้ให้ผ่านไปเฉย เราจะสร้างช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความหวังขึ้นมาจากช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวังได้

สายลมพัดเส้นผมให้ปลิวสยาย สายลมนี้คงกำลังพุ่งทะยานไปที่อื่นต่อ
และที่ตรงนั้นก็คงมีสายลมวูบใหม่ที่เพิ่งเคยพัดผ่านเข้ามาเป็นครั้งแรกอีกครั้ง
ดั่งช่วงเวลาที่หมุนผ่านเข้ามา คือช่วงเวลาแรกของเราเสมอ