#priwreadbooks ส่งต่อไออุ่นแห่งความหวัง

#Daifuku เสะโอ ไมโกะ เขียน สุรีรัตน์ งามสง่าพงษ์ แปล

โมริมิยะ ยูโกะ เด็กสาวที่มีพ่อ 3 คน แม่ 2 คน ทุกคนต่างรักเธออย่างไม่มีเงื่อนไข แม่แท้ๆ ของยูโกะเสียชีวิตตั้งแต่ยูโกะจำความไม่ได้ (ประมาณ 3 ขวบ) พ่อแท้ๆ ต้องไปทำงานต่างประเทศ (บราซิล) จึงจำใจฝากเธอไว้กับแม่เลี้ยง แม่เลี้ยงรักยูโกะมาก แม้ชีวิตจะลำบากแต่ไม่เคยย่อท้อ

ต่อมาแม่เลี้ยงแต่งงานใหม่กับพ่อคนที่สอง พ่อคนที่สองรวยมากและดูแลยูโกะดีมากเช่นกัน แต่แม่เลี้ยงรู้สึกว่าการเลี้ยงดูแบบไข่ในหินอาจทำให้ยูโกะบอบบางเกินไป

แม่เลี้ยงจึงไปแต่งงานใหม่กับพ่อคนสุดท้ายชื่อโมริมิยะ ผ่านไปได้แค่ไม่กี่เดือน แม่เลี้ยงก็หายตัวไป แล้วทิ้งยูโกะไว้ให้อยู่กันสองคนกับพ่อคนนี้ตั้งแต่ยูโกะอายุ 15 ปี

• เป็น มิโตะ ยูโกะ เมื่อแรกเกิด
• ช่วงประถมปลาย ก็กลายเป็น ทานากะ ยูโกะ
• เป็น อิสุมิงะฮะระ ยูโกะ ตอน ม.ต้น
• และตอนนี้เรียกตัวเองว่า โมริมิยะ ยูโกะ นักเรียนมัธยมปลาย

ในขณะที่คนรอบข้างต่างมองว่าสิ่งที่ยูโกะพบเจอนั้นเป็นปัญหา แต่เธอกลับมองว่านั่นไม่ใช่ปัญหาหรือเรื่องทุกข์ใจแม้แต่น้อย

ในหนังสือเป็นการเล่าสลับกันไปมาระหว่างชีวิตปัจจุบันที่อยู่กับคุณ(พ่อ)โมริมิยะ และเรื่องราวในอดีต ความเป็นอยู่ของแต่ละครอบครัว อีกทั้งยังถ่ายทอดเรื่องราวของอาหาร (ที่คุณโมริมิยะชอบทำเป็นอย่างมาก)

เนื่องจากเธอกำลังอยู่ในช่วงวัย ม.ปลาย ก็เลยจะมีเรื่อง ชีวิตวัยเรียน ความรัก ถูกเพื่อนบูลลี่ ปัญหากระทบกระทั่งกันในครอบครัว เนื่องจากไม่ใช่พ่อลูกกันแท้ๆ บางครั้งจึงมีระยะห่างระหว่างกัน

ความพิเศษของยูโกะคือ แม้เธอทะเลาะกับเพื่อน เพื่อนไม่คุยด้วย เธอก็ไม่รู้สึกว่าเป็นปัญหา ยังเดินหน้าต่อได้ เพราะที่ผ่านมาเธอก็เปลี่ยนเพื่อนหลายครั้ง (รวมถึงเปลี่ยนครอบครัวอยู่เรื่อยๆ)

แต่เมื่อเธอมีปัญหากับคุณโมริมิยะ พ่อคนสุดท้ายของเธอ เธอทุกข์ใจมาก เพราะจริงๆแล้ว สิ่งที่เธอยึดเหนี่ยวคือครอบครัว และความรู้สึกไม่มั่นคงลึกๆ ในใจว่าตัวเธอเองไม่ใช่ลูกแท้ๆ

ยูโกะถูกเปลี่ยนมือมาหลายครั้ง ไม่เคยได้เลือกเองเลยว่าจะไปอยู่กับใคร และทุกครั้งเธอต้องทนทุกข์กับการพรากจากคนที่เธอรักอยู่เสมอ

แม้ชีวิตจะผ่านการเปลี่ยนแปลงมาแค่ไหน เธอก็ยังเติบโตมาเป็นเด็กที่จิตใจดี การโยกย้ายจากพ่อแม่แต่ละครอบครัวไปเรื่อยๆ ได้สร้างพฤติกรรมและวิธีคิดบางอย่างให้กับเธอโดยไม่รู้ตัว

การพยายามทำตัวให้เคยชินกับการต้องจากคนหนึ่งไปสู่อีกคน การไม่ผูกสัมพันธ์มากเพราะอาจจะเจ็บมาก ทำให้เธอไม่ยึดติดกับอะไรเท่าไหร่

แน่นอนว่าผู้ปกครองทุกคนในเรื่องนี้ได้เลี้ยงดูยูโกะอย่างเอาใจใส่ ก็เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ยูโกะโตมาในแบบที่เป็นเหมือนกัน

เป็นเรื่องราวที่สะท้อนให้เห็นอีกมุมมองหนึ่งของคำว่า “พ่อเลี้ยง” และ “แม่เลี้ยง” มุมมองของคุณพ่อคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวในการทำหน้าที่ของตนเป็นอย่างดี ต่อให้ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าครอบครัวที่เลี้ยงดูนั้นจะประกอบด้วยพ่อ และ/หรือ แม่ หรือต่อให้ไม่ใช่ผู้ให้กำเนิด ต่างก็สามารถมอบความรัก และกลายเป็นครอบครัวที่เปรียบเสมือนครอบครัวแท้ๆ โดยที่ไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องทางสายเลือด

ในชีวิตที่ดูสับสนวุ่นวายแบบนี้ กลับกลายเป็นว่าเธอได้รับความรักความอบอุ่นจาก พ่อแม่จำนวนมากกว่าใครๆ

ช่วงที่ยูโกะกำลังจะแต่งงานเป็นช่วงซึ้งมาก ปริศนาทั้งหมดเฉลยว่า พ่อและแม่เลี้ยงหายไปไหน และทุกคนรักยูโกะมากแค่ไหน

เป็นหนังสือที่เล่าเรื่องได้อบอุ่นมาก