#priwreadbooks เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น ตราบชั่วเวลาของคำโกหก
#เเพรวสำนักพิมพ์ คาวางุจิ โทชิคาซึ เขียน อภิวัฒน์ พวงไธสง เเปล
ที่นี่ คือร้านกาแฟ ฟูนิคูลี ฟูนิคูลา เคยโด่งดังจากเรื่องเล่าขานตำนานเมือง “ร้านกาแฟที่ย้อนกลับไปในอดีตได้” ซึ่งเป็นหนังสือภาคต่อของ “เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น”
หากกล่าวถึงตำนานเมือง โดยมากแล้ว มันมักจะเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น แต่ว่ากันว่าที่ร้านกาแฟแห่งนี้ ย้อนกลับไปในอดีตได้จริงๆ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของหญิงสาวที่ย้อนกลับไปพบกับชายคนรัก เรื่องของพี่สาวที่ย้อนกลับไปพบกับน้องสาวที่ตายจาก และเรื่องของภรรยาที่ย้อนกลับไปพบกับสามี ก่อนที่เขาจะสูญเสียความทรงจำ ทั้งหมดยังคงถูกเล่าขานสืบต่อกันมาจนถึงปัจจุบัน
แต่การจะย้อนกลับไปในอดีตได้นั้น มีกฎยุ่งยากอยู่
กฎข้อแรก แม้จะย้อนกลับไปในอดีต หากคนที่อยากพบไม่เคยมาเยือนร้านกาแฟแห่งนี้ ก็จะไม่ได้พบ หรือจะพูดอีกอย่างคือ ต่อให้คนจากทั่วประเทศ มารวมตัวกันเพราะอยากย้อนกลับไปในอดีต ลูกค้าที่มาเกือบทั้งหมด ก็จะเสียเวลาเปล่า
กฎข้อที่สอง แม้จะย้อนกลับไปในอดีต แต่ไม่ว่าจะพยายามเพียงใด ความเป็นจริงก็จะไม่เปลี่ยนแปลง พอได้ยินกฎข้อนี้ ลูกค้าเกือบทั้งหมดที่ได้ยินข่าวลือแล้วพากันมาที่ร้านกาแฟแห่งนี้ ก็ต้องผิดหวังกลับไป เพราะโดยปกติแล้ว คนที่ “อยากย้อนกลับไปในอดีต” คือคนที่ต้องการแก้ไขการกระทำในอดีต พอได้ยินว่าความเป็นจริงจะไม่เปลี่ยนแปลง ก็แทบไม่มีใครอยากย้อนกลับไปแล้ว
กฎข้อที่สาม ที่นั่งซึ่งย้อนกลับไปในอดีตได้ จะมีคนนั่งอยู่ก่อนเสมอ และจะนั่งที่นั่งนั้นได้ เพียงแค่ตอนที่เธอลุกออกไปเข้าห้องน้ำเท่านั้น ถึงจะรู้ว่าลูกค้าคนนี้จะไปเข้าห้องน้ำวันละครั้ง แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเธอจะไปตอนไหน
กฎข้อที่สี่ แม้จะย้อนกลับไปในอดีต ก็ลุกจากที่นั่งไม่ได้ หากลุกจากที่นั่ง จะถูกดึงตัวกลับมายังปัจจุบันทันที เพราะเป็นแบบนั้น ต่อให้ย้อนอดีตกลับไปได้ ก็ออกจากร้านกาแฟแห่งนี้ไปข้างนอกไม่ได้
กฎข้อที่ห้า จะย้อนกลับไปในอดีตได้ ก็แค่เฉพาะช่วงเวลา หลังจากที่กาแฟถูกรินจนเต็มถ้วยและยังอุ่นอยู่ ซ้ำร้าย ใช่ว่าใครจะเป็นคนรินกาแฟก็ได้ ปัจจุบัน มีเพียง โทคิตะ คะซุ เท่านั้น ที่รินกาแฟได้แล้วพาย้อนกลับไปในอดีต
และนอกจากจะย้อนอดีตแล้ว ก็ยังสามารถไปอนาคตได้อีกด้วย
แต่ถึงแม้จะมีกฎยุ่งวุ่นวายเพียงนี้ ก็ยังมีลูกค้าที่ได้ยินข่าวลือและบอกว่า “อยากย้อนกลับไปในอดีต”
เรื่องที่ยากที่สุดในชีวิต คือการมีชีวิตโดยไม่โกหก
ถึงจะบอกว่าเป็น “คำโกหก” แต่เป้าประสงค์ของมันก็ต่างกันออกไป คำโกหกเพื่อยกยอตน คำโกหกเพื่อหลอกลวงผู้อื่น หากมีคำโกหกที่ทำให้ผู้คนเจ็บปวด เช่นนั้น ย่อมมีคำโกหกที่ช่วยเหลือพวกเขาเอาไว้ แต่อย่างไรก็ตาม โดยมากแล้ว ผู้คนมักนึกเสียใจกับคำโกหกของตนในภายหลัง
เรื่องราวของคนสี่คน ที่อยากย้อนเวลาไปเพื่อเจอคนที่ตนเองรัก กลับไปเพื่อเอ่ยคำโกหกให้คนเหล่านั้นได้ฟัง
- ชายคนหนึ่งที่อยากย้อนเวลาไปหาเพื่อนสนิทของเขาที่เสียชีวิตเมื่อ 22 ปีที่แล้ว
- ลูกชายที่ไม่สามารถไปงานศพแม่ได้
- ชายผู้เดินทางไปพบแฟนสาวที่ไม่อาจแต่งงานด้วยได้ในอนาคต
- นักสืบชราผู้เดินทางย้อนอดีตกลับไปสามสิบปีที่แล้ว เพื่อมอบของขวัญวันเกิดให้ภรรยา
“ไม่ได้โกหกเพราะอยากโกหกซะหน่อย”
- การเห็นอกเห็นใจผู้อื่น เป็นหนึ่งในกุญแจสำคัญของเรื่องนี้
- ความตายของใครบางคนสามารถทำร้ายหรือทำให้คนอื่นเจ็บปวด แต่ก็เป็นข้อความที่บ่งบอกว่าคุณสามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้
- การย้อนเวลา ไม่ใช่การกลับไปเปลี่ยนแปลงความจริง แต่เป็นการกลับไปเพื่อเปลี่ยนแปลงความรู้สึก ทั้งของคนที่เราย้อนกลับไปหาและความรู้สึกของตัวเราให้ดีขึ้น
- สิ่งเดียวที่เราสามารถเปลี่ยนได้คือทัศนคติในการใช้ชีวิตของเราเอง
ขอบคุณหงส์ที่ให้ยืมมาอ่านจ้า
